مرتضی زبردست

انتخاب های سینمایی هم مثل دیگر انتخاب ها همیشه با اظهار نظر های موافق و مخالف همراه بوده ولی در هر صورت جذابیت های خاص خود را داشته و دارد.
در جشنواره فیلم فجر امسال نیز این تضاد نظرها وجود داشت برخی فیلم های نمایش داده شده را خوب و بعضی آن ها را ضعیف معرفی کردند و در انتخاب بهترین ها همین داستان تکرار شد.
صنعت سینما به این دلیل قابل توجه و پیشرفته است که همه نوع سلیقه ای در آن اعمال و آزادانه مورد نقد و بررسی قرار می گیرد.
سینمای سفارشی و تک بُعدی نمی تواند دوام و قوام چندانی داشته باشد چون تنها یک گروه خاص را راضی می کند، فیلم های کمدی و سرگرم کننده بیش تر به گیشه توجه دارند و ژانرهای دیگر نیز هر یک مسیر مشخصی را طی کرده و ایده های متفاوتی دارند که همین تنوع نگاه، جشنواره ها را جذاب کرده است.
در جشنواره فیلم فجر امسال کشورمان هم این بالا و پائین ها وجود داشت با این تفاوت که جای بعضی از فیلم سازهای قدیمی مثل مسعود کیمیایی، ناصر تقوایی، بهرام بیضایی، رخشان بنی اعتماد و دیگر کارگردان های صاحب سبک خالی بود، فراموش نکنیم خیلی از بازیگران موفق سینمای ما مانند بهروز وثوقی، فرامرز قریبیان، فریبرز عرب نیا، هدیه تهرانی، پارسا پیروزفر و چند بازیگر دیگر زن و مرد با کارهای مسعود کیمیایی چهره شدند، فیلم های کیمیایی چه قبل و چه بعد از انقلاب شاید عیب و ایراد داشت اما همواره با خیانت، ابتذال، دیکتاتوری، دروغ پردازی و بده بستان های پشت پرده سرِ ناسازگاری داشت.
در جشنواره فیلم فجر امسال سیمرغ بلورین بهترین بازیگران مرد و زن به مصطفی زمانی و فریبا نادری تعلق گرفت ولی همین دو انتخاب نیز بدون انتقاد نبود، اشکالی هم ندارد، چرا عده ای انتقاد را دشمنی تلقی کرده و پذیرش آن را ندارند؟
هیچ کس بدون عیب و ایراد نیست و نقد توأم با راهکار عملا مشکل گشا و راهنماست.

دیدگاهتان را بنویسید