آتزوری – داستان پشت لقب آتزوری و رنگ‌های پرچم ایتالیا
ترجمه : رحیم رحیم زاده
گاهی اوقات، کلمات ما را ناامید می‌کنند. وقتی صحبت از عشق یا اندوه به میان می‌آید، آن‌ها هرگز نمی‌توانند بطورکامل احساسی را که در درون خود داریم بیان کنند. واژه‌ی «عشق» واقعاً چگونه می‌تواند معنای احساسی را که هنگام بیان آن داریم منتقل کند؟ گفتن «متأسفم برای از دست دادن دوستی شما» واقعاً نشان می‌دهد که چقدر به رنجی که یک فرد متحمل می‌شود اهمیت می‌دهیم؟ کلمات ابزار اصلی ارتباط ما هستند، اما گاهی اوقات به نظر می‌رسد که کافی نیستند.
با این حال، در مواقعی دیگر، کلمات از آنچه تصور می‌کنیم قدرتمندترند. آن‌ها می‌توانند دولت‌ها را به زانو درآورند و در یک لحظه جنگ‌ها را آغاز کنند. کلمات می‌توانند همه چیز را در یک لحظه به شما بگویند.
«آتزوری» در دنیای فوتبال، یک واژه است که شعله‌های اشتیاق را در قلب کسانی که آن را می‌شنوند شعله‌ور می‌کند و تصاویر باشکوهی از گذشته را به ذهن متبادر می‌سازد. این واژه‌ای است که می‌تواند ، ترس را در دل کسانی که وزن تاریخ آن را درک می‌کنند ایجاد کند. می‌تواند غرور و شرم را برای یک ملت به ارمغان آورد و مردمش را به یک اندازه بخنداند ویا بگریاند. این کلمه‌ای است که برای سال‌های آینده همچنان هیجان‌انگیز و تحریک‌کننده خواهد بود.
آتزوری، البته، لقب تیم ملی فوتبال ایتالیا است. ترجمه‌ی ساده‌ی آن «آبی‌ها» یا لاجوردی ها است( پیراهن سایر تیم ها از جمله بسکتبال ووالیبال بانوان هم آبی است)– شاید نه ترسناک‌ترین نام، اما لقبی که آزمون زمان را پس داده است. اما چرا ایتالیا را با نام آتزوری می‌شناسند؟ و چرا بازیکنان هنگام ورود به میدان پیراهن این رنگی را می‌پوشند؟
وقتی به هر تیم ملی و پیراهنی که می‌پوشد فکر می‌کنیم، طبیعی است که انتظار داشته باشیم رنگ‌های پرچم ملی در آن نقش داشته باشند. این امر در مورد فرانسه، اسپانیا، انگلیس، برزیل، آرژانتین و بسیاری دیگر صادق است. اما در مورد ایتالیا این‌گونه نیست.
پرچم ملی ایتالیا از سه رنگ سبز، سفید وقرمز تشکیل شده است( بصورت افقی قرار گرفته اند). داستانی رمانتیک مورد منشأ این رنگ‌ها بیان می‌کند : سبز نماد تپه‌های کشور است، سفید نماد کوه‌ها و رنگ قرمز، نشان‌دهنده‌ی خون کسانی است که برای استقلال ایتالیا جنگیدند. اما واقعیت بسیار ساده تر است وبه ترکیب پرچم‌های منطقه‌ای بازمی‌گردد – اما نگذارید این حقیقت، یک داستان خوب را خراب کند. با این حال، رنگ آبی در پرچم وجود ندارد. پس این رنگ از کجا آمده است؟
ایتالیای امروز بسیار متفاوت از اوایل قرن بیستم است. اکنون ایتالیا یک جمهوری است، جایی که قدرت در دست نمایندگانی است که مردم انتخاب کرده‌اند. اما در اوایل قرن بیستم، ایتالیا هنوز یک پادشاهی بود که توسط یک پادشاه یا ملکه اداره می‌شد. این خاندان سلطنتی به نام «خانه‌ی ساووی» یا «کازا ساویا» شناخته می‌شد. این خاندان سلطنتی از سال ۱۸۶۱ تا ۱۹۴(با برخی وقفه‌ها) بر ایتالیا حکومت می‌کرد. نکته ی مهم این است که رنگ رسمی خاندان ساووی، آبی بود. بنابراین، زمانی که تیم ملی فوتبال ایتالیا اولین مسابقه‌ی خود را در سال ۱۹۱۰ انجام داد، آن‌ها رنگ خاندان سلطنتی خود را به جای پرچم ملی انتخاب کردند.
پس از سقوط موسولینی در پایان جنگ جهانی دوم، برای تعیین آینده‌ی حکومت کشور یک همه‌پرسی برگزار شد. پرسش این بود که آیا ایتالیا باید به عنوان یک پادشاهی باقی بماند یا به یک جمهوری تبدیل شود. پادشاه ویکتور امانوئل سوم، که به دلیل حمایت قبلی خود از موسولینی مورد انتقاد قرار گرفته بود، به نفع پسرش، اومبرتو دوم، کناره‌گیری کرد. در ۲ ژوئن ۱۹۴۶، مردم ایتالیا برای تصمیم‌گیری درباره‌ی آینده‌ی کشور به پای صندوق‌های رأی رفتند. نزدیک به ۱۳ میلیون نفر رأی دادند و۵۴.۳٪ از آن‌ها جمهوری را انتخاب کردند.
با این حال، نمودار نتایج نشان داد که کشور به شدت دچار دودستگی شده بود؛ زیرا اکثریت در شمال به جمهوری رأی دادند، در حالی که در جنوب، بیشتر مردم خواهان حفظ پادشاهی بودند. اما در حالی که کشور دچار تفرقه بود، یک چیز بدون تغییر باقی ماند: تیم ملی ایتالیا همچنان با رنگ آبی وارد میدان می‌شد – رنگی که متعلق به یک خاندان سلطنتی بود که دیگر در رأس حکومت نبود.
بیش از ۷۰ سال پس از آن همه‌پرسی، ایتالیا دو جام جهانی دیگر و یک قهرمانی اروپا به افتخارات خود اضافه کرده است – همه در حالی که پیراهن نمادین آتزوری را بر تن داشتند.
ایتالیا، آتزوری است. اما واژه‌ای که در دوره‌ای سلطنتی متولد شد، اکنون معنایی کاملاً متفاوت به خود گرفته است – مفهومی که دیگر در دنیای پادشاهان و ملکه‌ها ریشه ندارد.امروزه، این نام نماد افتخار ورزش ملی است، قدرت پر کردن استادیوم‌ها را دارد، و می‌تواند خانواده‌ها ودوستان را گرد هم آورد – تا در شکست بگریند ودر پیروزی فریاد شادی سر دهند. پایان
