مجیدرضا حریری، رییس اتاق بازرگانی ایران‌وچین در پاسخ به این سوال که چرا دبی به مرکز اصلی مراودات تجاری ایران تبدیل شده است، به‌خبرنگار «چندثانیه» می‌گوید:

🔹در ابتدا دبی به‌‌عنوان نزدیکترین بندر قابل انتقال به ایران انتخاب شد زیرا بسیاری از کانال‌ها به‌دلیل تحریم نمی‌توانستند به مقصد ایران بارگیری کنند.

🔹بعد از اینکه صارادت برخی از کالاهای ایرانی هم جزو تحریم‌ها قرار گرفت آنها هم مجبور شدند از دبی مبادلات خود را انجام دهند، مانند محصولات پتروشیمی.

🔹اتفاق نگران کننده اینجاست که حالا دبی به اصلی‌ترین درگاه اقتصاد ایران تبدیل شده است. پول بازرگان ایرانی‌ها به دبی می‎آید، سپس تبدیل به دِرهم می‌شود، در ادامه هم دِرهم به پول کشور مقصد که قصد خرید دارد، تبدیل می‌شود.

🔹در مورد کشورهای اروپایی هم به‌دلیل تحریم‌ها مجبوریم از همین دستورالعمل پیروی کنیم. توجه داشته باشید که در این مسیر هزینه‌های ما چند برابر می‌شود.

🔹قصه‌ «تراستی‌ها» اما از ابتدای دهه ۹۰ همراه با تحریم‌ها آغاز شد. این گروه‌ها مورد اعتماد دولت و بانک مرکزی هستند و برای انتقال پولی و مالی فعالیت می‌کنند.

🔹این گروه‌های ثروت‌ و قدرت اختیار بازار ارز ایران را در دست دارند. اینکه تا ساعت ۱۱/۳۰ صبح نرخ ارز اعلام نمی‌شود به‌دلیل این است که نرخ بازارآزاد باید در دبی تعیین شود.

🔹تراستی‌ها به‌صورت قطره‌چکانی ارزها را به بانک‌ مرکزی و بازارآزاد تزریق می‌کنند. اینگونه رفتارها باعث می‌شود که فضا برای سوءاستفاده تراستی‌ها برای بازی با بازار ارز ایران فراهم شود.

🔹این باندهای قدرت‌ و ثروت که تراستی‌ها را اداره می‌کنند حتی می‌توانند رییس بانک‌مرکزی، وزیر و … را تغییر دهند و قدرتشان از دولت هم بیشتر شده است.

🔹همه، تاثیرگذاری این باندهای قدرت‌ و ثروت را پذیرفته‌اند و تلاش می‌کنند خودشان را با سیاست‌های آنها تطبیق دهند.

🔹حدود ۳۰ درصد از واردات‌ و صادرات ما به مقصد چین است ولی باز هم باید انتقالات را از مسیر دبی انجام دهیم و بازرگان ایرانی باید با درهم از چینی‌ها خرید کند.

🔹هرچه بتوانیم تقاضای یوان را با یوان و یورو را با یورو پاسخ دهیم، مدیریت بازار راحت‌تر می‌شود./چندثانیه اقتصاد

دیدگاهتان را بنویسید