خانه ملت یا میدان شعار؟
✍️ عبدالرضا خزایی*
🔹مجلس، نماد دموکراسی و تجلی اراده ملت است. نهادی که نمایندگانش باید با تکیه بر اخلاق، عدالت و مسئولیت‌پذیری از حقوق مردم دفاع کنند. اما رفتارها و رویکردهای اخیر در این نهاد، پرسش‌های جدی درباره مسیر آن به وجود آورده است.
🔹رئیس مجلس، به‌عنوان مدیر صحن علنی، بارها بلندگوی نمایندگانی را که از حق مردم سخن می‌گفتند خاموش کرده است. این در حالی است که امروز شاهد سخنان نماینده‌ای مانند کوچک‌زاده بودیم که با ادبیاتی رکیک، شأن مجلس را زیر سؤال برد. اما این‌بار نه‌تنها میکروفون او قطع نشد، بلکه رئیس مجلس در پایان سخنانش با شعار “مرگ بر آمریکا” تلاش کرد دیگر نمایندگان را نیز تحریک کند. این تناقض آشکار در مدیریت مجلس، جایگاه این نهاد را نزد افکار عمومی خدشه‌دار می‌کند.
🔹آقای کوچک‌زاده، شما که تنها با کمتر از ۳۷۰ هزار رأی پا به مجلس گذاشته‌اید و امروز در خانه ملت فریاد زدید و فحاشی کردید، پاسخ دهید: نسخه شما برای مقابله با فشار تحریم‌ها، مهار تورم و کاهش فقر چیست؟ آیا همچنان معتقدید باید از FATF فاصله بگیریم و از هرگونه مذاکره پرهیز کنیم؟ آیا فکر می‌کنید نعره کشیدن، فحاشی و جلوتر از رهبری حرکت کردن، مشکلات مردم را حل می‌کند؟
🔹نقش مجلس در شرایط کنونی کشور، بیش از هر زمان دیگری حیاتی است. مردم از نمایندگان خود انتظار دارند که با رفتار و گفتاری منطقی و مسئولانه، راه‌حل‌هایی عملی برای بهبود وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشور ارائه دهند. اما متأسفانه، هیاهو، فحاشی و سیاست‌زدگی، جایگزین عقلانیت و برنامه‌ریزی شده است.
🔹رئیس مجلس باید به این پرسش پاسخ دهد که چرا در برابر سخنان سخیف و توهین‌آمیز سکوت می‌کند، اما صدای نمایندگانی که دغدغه مردم را دارند خاموش می‌سازد؟ آیا این رویکرد باعث تقویت اعتماد مردم به خانه ملت می‌شود یا برعکس، فاصله آنها را با این نهاد بیشتر می‌کند؟
🔹مجلس، خانه ملت است، نه میدان شعار و جدل‌های بی‌ثمر. صحن علنی باید جایی برای گفت‌وگوهای کارشناسی و تصمیم‌گیری‌های اصولی باشد، نه فضایی برای فریاد و توهین. در غیر این صورت، این نهاد مهم به‌تدریج سرمایه اجتماعی خود را از دست خواهد داد و به جایگاهی برای جناح‌بازی و منافع شخصی تنزل پیدا خواهد کرد.
🔹نمایندگان باید به یاد داشته باشند که وظیفه آنها نمایندگی از ملت است، نه نمایش قدرت و فریاد. مردم از خانه ملت انتظار دارند که مظهر اخلاق، شجاعت و عدالت باشد، نه جایی برای رفتارهایی که تنها اعتماد عمومی را تخریب می‌کند
