در این مدت اخیر چندین قفل سانسوری باز شده، آسمان هم به زمین نیامده!

ساترا و استانداردهای دوگانه، کی بس می‌کند؟

✍️ #چند_ثانیه

🔹رقص مادر و پسر، نوازش صورت پسر توسط مادر، بوسه پسر بر دست مادر، صحبت درباره کیفیت حضور در رختخواب بین زن و شوهر، بوسه دختر بر شانه پدر و رقص زن در سریال “در انتهای شب”، بین پارسا پیروزفر، احترام برومند، هدی زین‌العابدین و علیرضا داوودنژاد.

🔹گریه دختر در آغوش پدر که در سریال پوست شیر و بین پردیس احمدیه و هادی حجازی‌فر، قفلش باز شده بود، در سریال داریوش، ادامه پیدا کرد بین ژیلا شاهی و همین بازیگر.

🔹صدای سوسن که در سریال آکتور، قفلش باز شده بود، با پخش صدای هایده در قسمت اول سریال داریوش، ادامه پیدا کرد. صدای مردان خواننده هم مثل ابی و معین و سندی و ستار و داریوش و مارتیک و… هم که فت و فراوان است در فیلم‌ها و سریال‌ها.

🔹موتورسواری زنان هم که قفلش در گناه فرشته و با بازی لادن مستوفی باز شده بود، در سریال غربت، رسمیت جدی یافته.

🔹پخش آهنگ خارجی هم که در سریال یاغی قفلش باز شده بود، در سریال افعی تهران رنگ و بوی رسمی گرفت.

🔹امید که خطوط قرمزهای بی‌مورد و دست‌وپاگیر دیگر هم، برچیده شود. فقط یک سوال:

🔹جامعه که همان جامعه است. قوانین هم که همان قوانین است. تعداد بینندگان اکثر فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی هم که به گرد پای ساخته‌های شبکه نمایش خانگی نمی رسد، اگر قرار باشد میزان نفوذ تلویزیون را مقایسه کنید با اینترنت.

🔹ساترا با این استانداردهای دوگانه، به شائبه اهمیت “پول” برایش، نه خطوط قرمز، دامن نمی‌زند؟ پول بدهند، خطوط قرمز، سفید می‌شوند؟ کی بس می‌کنید؟