دست آوردهای یک مناظره
مجید تفرشی
کاش آقای دکتر مسعود پزشکیان (و البته دیگر نامزدها) برای ارایه مطالب خود، از قبل یک فهرست دقیق از رئوس مطالب قابل طرح تهیه می‌کرد و به جای کلی‌گویی، شعار و تکرار به ترتیب اهمیت و اولویت، اول بحث مقدمه، وسط بحث ارایه بدنه اصلی گفتار و در پایان نتیجه‌گیری کند.
بحث‌ها عمدتا خیلی شلخته، تکراری، عمومی، فاقد روش، خسته کننده و شعاری بودند. عمدتا خیلی زود هم اطلاعاتشان ته کشید. همه را می‌گویم.
طرفه آن که نامزدهایی که بیشترین کلی‌گویی و تکرار دروغ به عنوان فکت را داشتند، دیگران را نصیحت می‌کردند که از کلی‌گویی و تکرار پرهیز کنند. در مجموع، کم و بیش، وزن همه نامزدها در مناظره پایین بود.
بخش پایانی صحبت‌ها هم از نظر ارایه، کیفیت و محتوا، ضعیف‌ترین قسمت‌ها و عمدتا به ضرر خود سخنرانان بود. اگرچه شاید آقایان پزشکیان و پورمحمدی کمی بهتر از دیگران بودند. هر چند باید نسبی به این افراد و کل فرآیند نگاه کنیم.
در یک نگاه کلی دغدغه‌مند، این فرآیند، نتیجه «زوال تدریجی شایسته‌سالاری»، «نبود فرصت برابر برای نخبگان ایرانمدار»، «نبود احزاب واقعی»، «کمبود نظام پرورش و حمایت کارشناس حرفه‌ای دارای دانش و تجربه جدی و به روز و مشاوران شجاع و دلسوز» و جایگزینی گسترده و روزافزون «مباشران مشاورنما» به جای «کارشناسان و مشاوران واقعی» است.
