دست آوردهای یک مناظره
✍️ مجید تفرشی
🔹کاش آقای دکتر مسعود پزشکیان (و البته دیگر نامزدها) برای ارایه مطالب خود، از قبل یک فهرست دقیق از رئوس مطالب قابل طرح تهیه می‌کرد و به جای کلی‌گویی، شعار و تکرار به ترتیب اهمیت و اولویت، اول بحث مقدمه، وسط بحث ارایه بدنه اصلی گفتار و در پایان نتیجه‌گیری کند.
🔹بحث‌ها عمدتا خیلی شلخته، تکراری، عمومی، فاقد روش، خسته کننده و شعاری بودند. عمدتا خیلی زود هم اطلاعاتشان ته کشید. همه را می‌گویم.
🔹طرفه آن که نامزدهایی که بیشترین کلی‌گویی و تکرار دروغ به عنوان فکت را داشتند، دیگران را نصیحت می‌کردند که از کلی‌گویی و تکرار پرهیز کنند. در مجموع، کم و بیش، وزن همه نامزدها در مناظره پایین بود.
🔹بخش پایانی صحبت‌ها هم از نظر ارایه، کیفیت و محتوا، ضعیف‌ترین قسمت‌ها و عمدتا به ضرر خود سخنرانان بود. اگرچه شاید آقایان پزشکیان و پورمحمدی کمی بهتر از دیگران بودند. هر چند باید نسبی به این افراد و کل فرآیند نگاه کنیم.
🔹در یک نگاه کلی دغدغه‌مند، این فرآیند، نتیجه «زوال تدریجی شایسته‌سالاری»، «نبود فرصت برابر برای نخبگان ایرانمدار»، «نبود احزاب واقعی»، «کمبود نظام پرورش و حمایت کارشناس حرفه‌ای دارای دانش و تجربه جدی و به روز و مشاوران شجاع و دلسوز» و جایگزینی گسترده و روزافزون «مباشران مشاورنما» به جای «کارشناسان و مشاوران واقعی» است.
