برای نخستین بار هفت پیشنهاد مختلف برای میزبانی جام ملت‌های فوتبال آسیا ۲۰۳۱ ثبت شده که در نوع خود یک رکورد است. البته رکورد ایران در عدم میزبانی از تورنمنت‌های بزرگ و مهم ورزش و به طور خاص فوتبال همچنان پابرجاست!

سهم ورزش و به طور خاص فوتبال ایران از رویداد‌های مهم و بزرگ دنیا، صرفاً تلاش تیم‌ها و ورزشکاران برای کسب سهمیه و شرکت در آن است و سهم دوستداران ورزش و فوتبال، صرفاً تماشای آن از تلویزیون.
از آخرین باری که ایران میزبانی تورنمنت و رویدادی بزرگ، ولو در سطح قاره را برعهده داشته، سال‌های زیادی می‌گذرد. گرچه ایران در سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۱۹ به ترتیب میزبانی جام ملت‌های فوتبال آسیا زیر ۲۰ سال و مسابقات زیر ۲۰ سال فوتسال قهرمانی آسیا را برعهده داشته، اما برگزاری رویدادهایی، چون بازی‌های آسیایی یا جام ملت‌های فوتبال آسیا در رده بزرگسالان نیازمند زیرساخت مناسب، برنامه‌ریزی منسجم و مدیران کارآمدی است که در ورزش کشورمان از آن بی بهره هستیم.

آخرین میزبانی‌های مهم برای ایران
در حقیقت خاطره جمعی ایرانی‌ها برای مرور میزبانی از رویدادی بزرگ، آنها را به دهه‌ها پیش سوق می‌دهد؛ زمانی که ورزش کشورمان از حیث امکانات و زیرساخت‌ها، با دارا بودن از مجموعه ورزشی آزادی، سر به آسمان می‌سایید و در مقایسه با دیگر کشور‌های قاره به خصوص منطقه غرب آسیا، از توانمندی بالاتری برخوردار بود. در همین راستا آخرین میزبانی‌های مهم برای ایران، میزبانی از جام ملت‌های فوتبال آسیا ۱۹۷۶ میلادی (۱۳۵۵ شمسی) و بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ میلادی (۱۳۵۳ شمسی) بوده و این مهم را در تاریخ ورزش خود ثبت کرده است.

غیبت ایران میان هفت پیشنهاد
آنچه باعث شد این داغ تازه‌تر شود و یکبار دیگر حسرت برگزاری چنین رویداد‌هایی به یادمان بیاید، به خبری مربوط می‌شود که درباره درخواست میزبانی جام ملت‌های آسیا ۲۰۳۱ منتشر شد. شیخ سلمان بن ابراهیم آل خلیفه، رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) اعلام کرد که هفت پیشنهاد برای میزبانی جام ملت‌های آسیا ۲۰۳۱ به این کنفدراسیون رسیده است. استرالیا، هند، اندونزی (به عنوان میزبانان مشترک)، کره‌جنوبی، کویت، امارات، قرقیزستان، تاجیکستان و ازبکستان کشور‌هایی هستند که درخواست‌شان را برای میزبانی جام ملت‌های آسیا ۲۰۳۱ به AFC ارسال کرده‌اند.

انتخاب میزبان دو دوره جام ملت‌ها
به این ترتیب یک رکورد برای درخواست میزبانی جام ملت‌ها ثبت شده و شیخ سلمان در کنگره سالانه AFC در کوالالامپور، با اشاره به همین موضوع، گفت: «خوشحالم که اعلام کنم روند اخذ میزبانی جام ملت‌های آسیا ۲۰۳۱ بیشترین سطح علاقه را در تاریخ داشته و ۷ نامزد علاقه‌مندی‌شان را اعلام کرده‌اند. این علاقه قابل توجه، نوید دهنده آینده درخشانی برای فوتبال آسیاست و من می‌خواهم از همه فدراسیون‌های عضو که آمادگی‌شان را اعلام کرده‌اند تشکر کنم.» رئیس بحرینی کنفدراسیون فوتبال آسیا افزود: «از مدیران AFC خواسته‌ام میزبان‌های دوره‌های ۲۰۳۱ و ۲۰۳۵ را در یک کنگره بررسی و انتخاب کنند. به این ترتیب میزبان زمان بیشتری برای آماده‌سازی در اختیار خواهد داشت.»

دورخیز 7 کشور برای میزبانی جام ملت‌های آسیا؛ ما هیچ، ما نگاه!

از میزبانی همسایه‌ها جام جهانی تا خانه به دوشی سرخابی‌ها
انتخاب میزبان جام ملت‌های آسیا برای دو دوره بعد، در حالی اتفاق می‌افتد که قطر میزبانی جام جهانی ۲۰۲۲ را برعهده داشت و عربستان هم میزبانی جام جهانی ۲۰۳۴ را از فیفا دریافت کرد و به این ترتیب برای دومین بار میزبانی جام جهانی را به خاورمیانه می‌آورد. در چنین شرایطی آنچه حسرت بار است، اینکه رویداد‌های بزرگ و مهم ورزشی، بیخ گوشمان برگزار می‌شود و ما هیچ سهمی از آن نداریم. سهم هواداران فوتبال در ایران، تحمل خانه به دوشی استقلال و پرسپولیس به قزوین، اراک و قلعه حسن‌خان و… به دلیل مرمت و بازسازی ورزشگاه آزادی است. ورزشگاهی که میلیارد‌ها تومان خرج آن شده، اما همچنان با ایراد‌های و مشکلات عجیبی، چون خاموش شدن پروژکتور و چکه کردن آب از سقف بخش‌های مختلف آن، دست و پنجه نرم می‌کند.

حسرت‌های بی پایان و رویایی دست نیافتنی
سهم ورزش و به طور خاص فوتبال ایران از رویداد‌های مهم و بزرگ دنیا، صرفاً تلاش تیم‌ها و ورزشکاران برای کسب سهمیه و شرکت در آن است و سهم دوستداران ورزش و فوتبال، صرفاً تماشای آن از تلویزیون! بدیهی است که بسیاری از مردم علاقه‌مند هستند، ایران میزبان تورنمنتی، چون جام ملت‌ها باشد یا رویدادی، چون بازی‌های آسیایی را برگزار کند و آنها هم بتوانند با تهیه بلیت و حضور در ورزشگاه‌ها، ستاره‌های دنیای ورزش و فوتبال را از نزدیک ببینند، اما همه اینها و از آن بزرگ‌تر، برگزاری جام جهانی، رویایی دست نیافتنی است.

دلخوش به وعده‌های مهدی تاج
فعلا باید خوشحال باشیم که با اعلام مهدی تاج، قرار است آخرین دیدار تیم ملی در مقدماتی جام جهانی برابر کره شمالی در مشهد برگزار شود؛ باید دلخوش به همین باشیم که احتمالاً برخی موانع ولو به صورت مقطعی برطرف شده و یکی از بهترین و زیباترین ورزشگاه‌های ایران، پس از فاجعه‌ای که در سال ۱۴۰۱ و پیرامون دیدار با لبنان رخ داد، بالاخره مجوز میزبانی از یک بازی تیم ملی را دریافت کرده است!

دیدگاهتان را بنویسید