روایت دست‌اول از ناایمنی در معدن‌های ایران / سال‌هاست که مسئول ایمنی نداریم!
🔹«دنیای اقتصاد» گفت‌وگویی داشته با یکی از کارگران سابق معدن طبس که دو دوست خود را در معدن معدنجو از دست داده است.
🔹کارگری که با او گفت‌وگو کردیم باور دارد:
🔹فقط اگر قبل از هر عملیات کاوش گروه ایمنی وارد معدن می‌شدند و مشخص می‌کردند وضعیت برای انجام عملیات مناسب است یا نه و بعد از آن کارگران وارد می‌شدند، این فاجعه به وقوع نمی‌پیوست.
🔹این یک اصل و قانون است اما سال‌هاست رعایت نمی‌شود. معمولا مسوول ایمنی به درستی کارش را انجام نمی‌دهد.
🔹همین.حدود چهار هفته پیش یک پرتاب زغال در معدن داشتیم که ۴ نفر سرتاپا سوختند، اما نمردند. هیچ‌کس از این مرگ‌ها حرف نمی‌زند.
🔹من سال ۱۳۹۵، برای کار کردن وارد یکی از معادن زغال‌سنگ طبس شدم، اما پس از ۳ سال و نیم بیرون آمدم. با حق بیمه و سنوات و اضافه کار فقط ۵ میلیون و ۷۰۰ می‌گرفتم. تازه به ما دستکش و چکمه و لباس مناسب هم نمی‌دادند.
🔹ما زیرنظر شرکت‌های پیمانکاری بودیم و به صورت مداوم معادن به مزایده گذاشته می‌شدند و شرکتی که پایین‌ترین مبلغ را می‌زد در مزایده برنده می‌شد.
🔹معمول است که شرکت پیمانکاری قیمت را پایین می‌زند و از طرف دیگر مجبور است حقوق کارگر را کم بدهد.
🔹سطح ایمنی در معادن مختلف فرق می‌کند. من یک شیفت رفتم معدنجو و آمدم بیرون. واقعا از نبود ایمنی آنجا فرار کردم. بیشتر این شرکت‌های بخش خصوصی به صورت سنتی کار می‌کنند و نیمه مکانیزه هستند و امکانات اولیه را ندارند.
🔹سنسور سنجش گاز در معادن سنتی نصب نیست. فقط دستگاه‌های گازسنجی کار می‌کنند.
🔹قبل از اینکه نیروی کار وارد جبهه استخراج زغال شود نخستین فردی که باید وارد شود فرد مسوول ایمنی است. این در کتاب قوانین آمده است. بعد از آن باید کارشناسان ناظر و مهندسان دیگر بروند و در صورتی که مسوول ایمنی کار را بررسی و گازسنجی را انجام داد، بعد باید کارگران وارد شوند.
🔹اما سال‌هاست که این اقدامات ایمنی نادیده گرفته می‌شود.بارها دیده شده که مسوول ایمنی فقط یک سر می‌زند و می‌رود. در حالی که مسوول ایمنی باید تا آخر عملیات در معدن بماند.
