زندگی نامه شادروان عبدالله بابا سی عضو کمیته مسابقات به FIVB

رحیم رحیم زاده

مسابقات قهرمانی زیر ۱۹ سال پسران حهان ۱۹۹۷ ( ۱۳۷۶هحری شمسی)در زمان ریاست شادروان حاج آقا یزدانی خرم در تهران بر گزارشد.

اعضای کمیته کنترل مسابقات از سوی FIVB انتخاب و به تهران اعزام شده بودند.تک تک اعضا از نفرات برجسته والیبال جهان بودند.در نظر دارم تا حد امکان در مورد هر یک از آنها مطلبی تهیه کنم. شادروان عبداله بابا سی یکی از اعضای کادر فنی بود.۱۵سال پیش این عزیز بر اثر سرطان دار فانی را وداع گفت گذشته است .درگقنگویی که جندی پیش با استاد کاوه سرحدی داشتم. عکس هایی در اختیارم گداشته بود.یکی از آنها عکس کادر فنی مسابقات جهانی ۱۹۹۷ بود.عکس شادروان باباسی نطرم را جلب کرد .یادم اقتاد در یکی از مجلا ت FIVB مطلبی در مورد این اسطوره والیبال نوشته سده بود(مجله شماره یک سال ۲۰۱۰) بخشی از مطلب را با هم بخوانیم .

بابا سی، زندگی برای ورزش

آقای بابا سی در ۱۵ اکتبر ۱۹۴۵ به دنیا آمد. او با خانم لیکا سیسه ازدواج کرد و پدر پنج دختر جذاب بود. بزرگترین آنها به نام نافی ۳۴ ساله و دومی فاطمه بینتا یک هفته پس از مرگ پدرش در۳۲ سالگی درگذشت. سه دختر دیگر آیساتو ۲۹ ساله، آمیناتا ۲۶ساله و ماریتو ۱۴ ساله هستند. همسرش خانم لوکا سیسه سی استاد اقتصاد خانواده است. بابا سی استاد تشکیلات ورزشی بود. و همچنین در سال ۱۹۷۰ازمدرسه بین المللی ورزش گواهینامه عالی بین المللی اخذ نمود.

اودر سال ۱۹۶۱ بنیانگذار فدراسیون والیبال سنگال بود. او پست هماهنگی فدراسیون را به عهده گرفت. رئیس کمیسیون فنی تا زمانی که در سال۱۹۹۵ به عنوان رئیس فدراسیون انتخاب شد تا اینکه متاسفانه در سال۲۰۱۰ درگذشت. وی در سال۱۹۸۶ مربی مربیان FIVB شد و در یکی از روزهای باشکوه خود در مارس 1906 به دلیل خدماتش به والیبال نشان عالی ترین لیاقت جمهوری را دریافت کرد. او در سال 2006 به عنوان نایب رئیس کمیته ملی المپیک سنگال انتخاب شد.

خداحافظ بابا سی

کنفدراسیون والیبال آفریقا (CAVB) یکی از ارکان بزرگ جهانی والیبال را در 8 فوریه ۲۰۱۰ از دست داد . معاون رئیس CAVB بابا سی پس از مبارزه طولانی با بیماری در داکار پایتخت سنگال درگذشت.

او با وجود اینکه از دو سال پیش به سرطان نخاع مبتلا بود، تا آخرین نفس به والیبال خدمت کرد و بر انواع دردها غلبه کرد . بابا سی، همچنین یکی از اعضای کمیسیون مربیگری FIVB، یکی از مجریان اصلی توسعه قاره های جهان از طریق شرکت در مسابقات جهانی بود. پایان – رحیم رحیم زاده