سانسور در سانسور!
✍️ روزبه علمداری
🔹اینستاگرام چندشب قبل پست ماقبل آخر من را بعد از ۱۲ روز حذف کرد؛ آن پست بیشتر از اکثر پست های پیج دوم من دیده شد و لایک خورد. پیج اول من نیز به خاطر همین ضوابط یکسویه بسته شده بود.
🔹اگر صفحه شخصی در یک شبکه اجتماعی را آینه احوالات و گرایشات یک فرد بدانیم، اجرای این قوانین یکسویه آینه را می شکند و تصویری ناقص از من نشان می دهد. به ویژه آنکه محتواهای محذوف، در ساختار فکری شخصی چون من ضریب اهمیت بالایی نسبت به خیلی موارد دیگر داشته و دارند و غیبت آنها در قاب نهایی، حسی بد به انسان می دهد.
🔹جریان اصلی رسانه و اطلاعات در جهان، مفهوم «آزادی» را یکسویه می خواهد و اجرا می کند. انسان خاورمیانه ای در صورت شوریدن بر نظم حاکم، «تروریست» و ترویج کننده محتوای خشونت بار خواهد بود که باید نادیده گرفته شده و حذف شود.
🔹شبکه های اجتماعی نقش ابزاری در اجرای سیاست های کلان نظم یک جانبه جهانی را دارند. پیشتر دیده ایم که حذف عکس افراد از اینستاگرام، مقدمه حذف فیزیکی آنهاست و در مورد اخیر نیز همین مسیر تکرار شده است.
🔹ما ایرانیان اما در دل این نظم یکجانبه موقعیت بغرنج تری داریم. اینستاگرام، توئیتر و… برای شهروندان فیلتر است، اما کمتر مردم و سیاستمدارانی همچون ما صبح تا شام شیفته حضور در این شبکه ها هستند. در حالی که به این قوانین ظالمانه اعتراض داریم، با فیلترشکن وارد شبکه ها می شویم!! دست آخر هم اگر عکس شخصیت دلخواهمان که دلخواه نظم حاکم بر غرب نبود را منتشر کردیم، حذف می شویم: سانسور در سانسور!
🔹راه تغییر این نظم یکسویه جهانی محل شاید جز مقاومت در برابر آن و تقویت گفتمان مدنی مردم اشغال زده و جنگ زده خاورمیانه نباشد، اما یک کلام قطعی است:
🔹کسانی که خود در داخل سعی می کنند با فیلترینگ و مهندسی کردن کاربران، عرصه عمومی شبکه های اجتماعی را کنترل کنند، آخرین کسانی هستند که مشروعیت اعتراض به نظم جهانی حاکم بر این شبکه ها را دارند!
