عملیات تخریب امید، با رمز وفاق

🔹ظاهرا جماعت پایداری، به خوبی توانسته‌اند بادبان‌ها را بچرخانند و در دولت پزشکیان برای خود جا باز کنند؛ این سیاست  با رمز «وفاق» در حال گسترش است و در کل دولت به مشام می‌رسد. اما گویی در وزارت فرهنگ بیشتر استشمام می‌شود.

🔹تعلل عجیب در انتصابات و زمزمه ماندگاری بدترین مدیران فرهنگی در تاریخ انقلاب فقط یک معنا می‌دهد؛ آنهم «جوانمرگی امیدی که در بهار ۱۴۰۳» جوانه زد. جوانمرگی میتواند به زودی همه را خسته و خانه‌نشین کند. امیدهایی که به حرکت منجر شده بود حالا به تعجب و یاس رسیده است.

🔹حالا خبرهای عجیب درباره انتصاب معاون فرهنگی وزیر علوم دولت رئیسی در وزارت ارشاد به گوش می رسد که خبرگزاری تسنیم با شور و اشتیاق از قطعی شدن آن خبر داده است.  کسی که در دوران مدیریت مجموعه تفکر آنها در دانشگاه ها، اخراج دانشجویان و اساتید اتفاق افتاد. آش این اخراجها آنقدر شور بود که رئیس جمهور و مجموعه دولت در اولین اقدامات خود تلاش کردند تا آنها را به دانشگاه بازگردانند.

🔹حفظ و به کارگیری کسانی که در نوک پیکان لجاجت و تقابل فرهنگی با دانشجویان در سه سال گذشته بودند در این دولت و سپرن سکان فرهنگ کشور به آنها چه معنایی می‌دهد جز عقب نشینی یا عبور از شعارهای انتخاباتی.

🔹البته تلاش نهادهای قدرت و جبهه پایداری برای حفظ مدیران سابق ادامه دارد اما دولت مردمی پزشکیان وامدار دولت سایه‌ نیست که حالا خود را بدهکارش بداند یا از ترس حملاتش، نیروهای جان برکفش را در وزارتخانه ها حفظ کند.

🔹وزارت فرهنگ در بهار و خرداد امسال رسما ستاد انتخاباتی سعید جلیلی بود و این تفکر بسته که تحت سیطره حلقه نزدیکان سببی آقای رئیسی اداره میشدند، می داند که بهترین راه ضربه زدن به دولت پزشکیان نابودی امیدی است که در رای دهندگان شکل گرفته بود. آیا فردی بهتر و کارآمدتر از نزدیکان تفکر پایداری وجود نداشت که سکان بخش فرهنگ کشور را به او بسپارید؟ آیا جریان سیاسی نزدیک به رئیس جمهور تا این اندازه از مدیران تهی است که دست به دامن پایداری ها شدید؟

🔹امیدواریم زمزمه‌های تغیر و ثبات در مهمترین وزارتخانه دولت، بر اساس اصل مهم اعتقاد به «تغییر» باشد و نه «چرخش ناگهانی»؛ به ویژه در گلوگاه‌های اصلی چون معاونت فرهنگی، صندوق هنر، نهاد کتابخانه‌های کشور، خانه کتاب، پژوهشگاه فرهنگ و…/امتداد