فراموشی خیلی هم بد نیست
مغز ما مدام با بمباران اطلاعات مواجه است و اگر همه جزئیات را به خاطر بسپاریم، نگهداری اطلاعات مهم به شکل فزاینده‌ای دشوار می‌شود
🔹فراموشی بخشی از زندگی روزانه است. ممکن است وارد اتاقی شوید و فراموش کنید چرا وارد آنجا شده‌اید یا شاید شخصی را در خیابان ببینید که به شما سلام می‌کند اما نامش را به خاطر نیاورید. اما به‌راستی چرا دچار فراموشی می‌شویم؟ آیا صرفا نشانه ضعف حافظه است یا مزیتی هم برای ما دارد؟
🔹گاهی اوقات فراموشی ممکن است به دلیل از دست دادن حافظه نباشد، بلکه به تغییرات در توانایی دسترسی به خاطرات مربوط باشد. تحقیقات روی جوندگان نشان داده است که خاطرات فراموش‌شده می‌توانند با حمایت از اتصالات سیناپسی، دوباره به یاد آورده (یا فعال) شوند.
🔹در مورد انسان‌ها، در پدیده «نوک زبان» مثالی خوبی در این مورد است؛ زمانی که شما در تلاش برای یادآوری یک نام یا اطلاعات خاص، حرف اول کلمه یا برخی از ویژگی‌های آن را به یاد می‌آورید و احساس می‌کنید آن کلمه را به‌زودی به خاطر خواهید آورد، اما آن لحظه نمی‌توانید آن را کامل به یاد بیاورید.
🔹این پدیده نشان می‌دهد که حافظه شما کلمه موردنظر را به طور کامل فراموش نکرده، بلکه در دسترس نیست و به نوعی در حالت «معلق» باقی مانده است.این وضعیت که راجر براون و دیوید مک نیل، روانشناسان آمریکایی، در دهه ۱۹۶۰ اولین بار درباره آن مطالعه کردند، به فراموشی گذرا معروف است که در آن اطلاعات به طور کامل پاک نمی‌شوند و دسترسی به بخش‌هایی از آن امکان‌پذیر است.
