فوتبال ما و راه و رسم معلمی

مرتضی زبردست

معلم و مربی در فرهنگ ما جایگاهی ویژه داشته و همواره مورد احترام بوده ولی به مرور زمان شرایط اجتماعی به سویی رفته که معلمان نیز با کف دریافتی حقوق بعضا برای تأمین نیازهای خانواده و پرداخت اجاره منزل به کار دوم و سوم و حتی مسافرکشی در شهر شلوغ تهران روی آورده و تمرکز لازم برای تدریس در کلاس درس را نداشته باشند.
نقطه مقابل معلمان و حتی استادان دانشگاه‌ها سرمربیان و مربیان تیم های فوتبال لیگ برتری ما هستند که الحمدالله قراردادهای میلیاردی منعقد کرده و شرایط مالی خوبی دارند اما همین ها هم گاهی به جای شکرانه وضعیت مناسبی که قسمت شان شده و علی القاعده باید سرلوحه کارشان قبل از انتقال داشته های فنی و تاکتیکی، درس اخلاق و جوان مردی به شاگردان شان باشد به آنان دستور تقلب و تمارض می دهند !
وقتی کادر فنی و مشخصا سرمربی تیم مطرح باشگاهی از کمک خود می خواهد کنار دروازه رفته و به دروازه بان و کاپیتان اخلاق مدار تیمش بگوید روی زمین بخواب و وقت تلف کن آیا این تیپ سرمربیان و مربیان می توانند الگوی رفتاری بازیکنان شان باشند و آنان را به بازی جوان مردانه تشویق و ترغیب کنند ؟
مگر می شود سرتاسر فصل در همه مصاحبه ها از دشمن فرضی و دست های پنهان برای ضربه زدن به تیم صحبت کرد، دلیل ناکامی ها را به داور و کمک داور ربط داد، دست اندرکاران فدراسیون و سازمان لیگ را حامی فلان تیم دانست، انتقاد پیشکسوتان و هواداران باشگاه را مغرضانه و خط گرفته توصیف کرد و هرگز خود را در هیچ زمینه ای به قدر سرِ سوزنی مقصر ندانست ؟!
و سخن آخر این که هیچ کس در هیچ رده و رشته ای بدون عیب و ایراد و عاری از اشکال و اشتباه نبوده و نیست اما آن هایی که اشتباهات شان را پذیرفته و از تکرار آن ها اجتناب می کنند راه درست آینده را هموار خواهند کرد که امیدواریم مربیان توانمند ما نیز همین مسیر را طی کنند.