قهرمانی که مغزها را چراغانی کرد

💪 هاجر نازنین، نه تنها آن خنده‌های دلنشین و زیبایت و نه تنها آن روراستی و صلابتت، که آن همه پختگی و شعور وقتی که گفتی:«از خودم ممنونم که این همه سختی کشیدم…» برای همه ما یک‌دنیا درس و دلگرمی است.

💪 در جهانی که رسانه و مصلحت مدام به ما خط می‌دهد چه بگوییم و چه نکنیم تا کارمان بهتر پیش برود، تو گفتی مدالم را به خودم تقدیم می‌کنم. در روزگاری که بیش‌تر یاد می‌گیریم خود را سرزنش کنیم و از خود دورتر و بیگانه‌تر شویم تو گفتی آدم باید خودش را دوست‌ داشته‌باشد.

💪 تو نه شاعری و نه نویسنده، تو یک قهرمان ورزشی هستی اما تک‌تک جمله‌‌هایت برای هر آن‌کس که در مسیر است و به رسیدن فکر می‌کند، چراغی تابان است. به روشنایی چهره‌ی آرامت و گرمی و بزرگی قلب مهربان و دردکشیده‌ات.

💪 تن‌ات تا همیشه درست و دلت تا همیشه شاد