مرتضی زبردست

ورزشکاران ما طی سال های دور گذشته شرایط متفاوتی را پشت سر گذاشته، بدون دانش لازم و امکانات مناسب به سختی مسیر موفقیت را طی کردند.
در کشور ما فاصله ورزش آماتور سال های دور گذشته با ورزش علمی امروز تا آن جا بود که مثلآ بعضی از مربیان فوتبال آن زمان حتی در گرمای تابستان هم به بازیکنان تیم خود اجازه نوشیدن آب در حین تمرین نمی دادند یا برنامه مشخصی برای سرد کردن بدن آن ها پس از پایان کار با توپ نداشتند.
قدیمی های ورزش می دانند خیلی از کشتی گیران صاحب مدال ما مثل شادروان غلامرضا تختی و هم دوره های او که صاحب مدال های رنگارنگ قاره ای، جهانی و المپیک هم شدند برنامه کاملی برای تغذیه، بدن سازی، اردو، معاینات پزشکی، آنالیز رقبا و دیگر ملزومات ورزش قهرمانی نداشتند و بیش تر با اتکا به تمرین های طاقت فرسا و غیرت مثال زنی خود روی سکوهای قهرمانی می رفتند.
گذشت زمان و آشنایی با تازه های روز، بعد ها نه تنها در ورزش که در دیگر عرصه ها نیز به کمک ما آمد و آرام، آرام از درون دایره بسته خود خارج و قابلیت پذیرش پدیده های نو را پیدا کردیم.
با این مقدمه بد نیست گریزی هم بزنیم به خانواده صنعت که با همه محدودیت ها شوق جهش را داشته و دارد، به طور مثال مجموعه ای به نام شرکت مشفق و بخش های مختلف آن که اولویت اول شان کارآفرینی است به آموزش، جوان گرایی، ساختار سازی و احیای مجموعه های رها شده هم توجه داشته مقبولیت های آکادمیک را پذیرفته است.
این که دو نیروی جوان به نام های قرینی و مظفری، مسوولیت آکادمی شرکت مشفق را عهده دار شده و به توسعه آموزش در قسمت های مختلف منجمله ورزش بپردازند جای بسی امیدواری و یک حرکت روبه جلوست که امیدواریم الگوی دیگر شرکت های دانش بنیان هم بشود.

دیدگاهتان را بنویسید