مرتضی زبردست

قدیمی ها رسم و رسومی داشتند که امروزی ها از بیخ و بُن با آن بیگانه اند، ساده زیستی، یک دلی، نوع دوستی، صفا، صمیمیت، معرفت و خیلی از صفات برجسته مردم ما دست خوش تغییر شده و هر روز هم فاصله دیروزی ها و امروزی ها بیش تر می شود.
یادش به خیر چهل و چند سال پیش همین فوتبالی که امروز با این همه دنگ و فنگ و آدم های جورواجور ورزشی و غیر ورزشی هر روز یه جاش می لنگه قبلآ با همان مرام و منش آدم های بدون ادعای دوست داشتنی خیلی بهتر و راحت تر اداره می شد، البته آن زمان هم عیب و ایراد بود ولی با رفاقت و کدخدامنشی مشکلات برطرف و ‌کارها راست و ریس می شد.
زمانی که فوتبال باشگاهی تحت تأثیر جنگ تحمیلی سر و سامان نداشت دیدارهای دوستانه در جنوب، شمال، شرق و غرب تهران مرهمی بر زخم ها و نگرانی های مردم بود و با استقبال آنان مواجه می شد.
آن دوره شاخص ترین ملی پوشان فوتبال ما نیز مثل پرویز قلیچ خانی، علی پروین، حسن روشن، محمد پنجعلی، محمد مایلی کهن، مرحوم غلام حسین مظلومی، عباس کارگر، محمود حقیقیان و دیگر نام داران این رشته با یک اشاره بدون ادا و جنگولک بازی هر دعوتی را لبیک گفته با موتور، وانت بار، تاکسی یا اتوبوس خودشان را به محل مسابقه رسانده و برای شاد کردن دل مردم بی منت پا به میدان مسابقه می گذاشتند.
در تصویری که مشاهده می کنید تیم فوتبال شرق تهران با بهره مندی از چند ملی پوش سابق فوتبال کشورمان ایستاده از راست، حسین مرادی، محمد پنجعلی، بهرام قربانپور، محمود آخشیجان، محمد مظلومی، محمد مایلی کهن، نشسته از راست، حسن روشن، عباس کارگر، قاسم کارگران، مرتضی زبردست و مهدی عددیان، برابر تیم منتخب ارامنه تهران متشکل از وازگن صفریان، گارنیک شهبندری، ویگن زینلی و تعداد دیگری از بازیکنان تیم فوتبال آرارات تهران در زمین خاکی رافی که امروز تبدیل به زمین چمن مصنوعی آکادمی فوتبال پایه ارامنه شرق تهران شده بازی کرده و با تساوی بدون گل به کار خود پایان دادند.
شایان ذکر است دیدار مذکور به قدری تماشاگر داشت که عده ای که جای نشستن کنار زمین نداشتند از روی پشت بام منازل اطراف بازی را تماشا و به تشویق ملی پوشان فوتبال پرداختند.

دیدگاهتان را بنویسید