روزنامه هم‌میهن در سرمقاله خود نوشت:

سه نکته را می‌دانیم و باید به آن اقرار کرد:

🔹اول اینکه، بدون تردید انتخابات پیش‌رو با یک انتخابات مطلوب و کامل فاصله دارد؛ به‌ویژه از نظر بازتاب دادن وزن اجتماعی گرایش‌های گوناگون نقص جدی دارد، ولی فرق آن با انتخابات ۱۴۰۰ در این است که از سطح حداقلی بالاتر است و امکان و شرایط انتخاب کردن گزینه مؤثر وجود دارد. ما قطعاً باید ردصلاحیت‌های سلیقه‌ای را نقد کنیم؛ ولی این ردصلاحیت‌ها اگر مخل امکان انتخاب میان گزینه‌هایی با اختلاف معنادار نباشد،‌ قابل عبور کردن است.

🔹بدون تردید آقای پزشکیان اختلاف معناداری با هر پنج نفر دیگر اصولگرا دارد؛ اختلافی که از نظر ما می‌تواند با انتخاب او به خیر و صلاح جامعه کمک کند.

🔹نکته دوم اینکه، این بار مثل ۱۴۰۰ گزینه‌ای قطعی از سوی ساختار سیاسی تعریف نشده است، یا حداقل اکنون به نظر می‌رسد که چنین چیزی نیست. شاید تبعات آن انتخابات، آنان را به این نتیجه رسانده که راه برای حضور مردم باز شود.

🔹و نکته سوم اینکه، می‌دانیم بخش مهمی از مسئولیت‌ها و قدرت‌ها خارج از حیطه رئیس‌جمهور است، ولی با علم به این مسئله و نیز با علم به صداقت و شجاعت آقای پزشکیان معتقدیم که می‌توان انتخاباتی قابل‌قبول رقم زد و مشارکت بالا نیز به سود امنیت و اقتدار کشور است و همه گروه‌های مردم از چنین وضع بهره‌مند خواهند شد.

دیدگاهتان را بنویسید