روزنامه اعتماد نوشته است:

🔹روايت مادر ۶۸ ساله‌ای است كه به دليل حضور در تجمعی صنفی برای پيگيری مطالبات كارگران و بازنشستگان بازداشت شده و از تيرماه ۱۴۰۱ تا به امروز در زندان به سر می برد. اما موضوعی كه شرايط نسرين جوادی را بسيار حاد و خاص كرده نه مشكلات جسمانی عديده، پوكی استخوان و نياز به رسيدگی های ويژه درمانی اش و نه پايان گرفتن بيش از نيمی از حبس او و ضرورت آزادی اش مطابق قانون است، بلكه مشكل اصلی اين مادر، به كما رفتن و بيهوشی كامل كوروش تنها فرزندش به دليل بيماری ديابت نوع یک است كه تاب و توان او را از بين برده است. فرزندی كه به دليل نبود مادر براي رسيدگی به او و تنهايی مفرط، وضعیتش به اندازه‌ای وخيم می شود كه وارد كما و بيهوشی كامل می شود. در نبود مادر كه در زندان است، همسايگان پسر را به بيمارستان منتقل می كنند. در اوج اين فقدان، و در شرايطی كه قانونگذار گزاره‌های تخفیفی برای يك چنين پرونده‌هايی در نظر گرفته، نسرين جوادی هنوز نتوانسته از اين امكانات قانونی بهره‌مند شود.

🔹اعتماد در گفت‌وگو با رامين صفرنيا، وكيل نسرين جوادی ضمن بازتاب اين روايت و بدون توجه به ابعاد سياسی پرونده، تلاش كرده تا مطالبات يك مادر زندانی را به گوش مسوولان عدليه برساند تا شايد با حسن نظر مسوولان فرصتی برای التيام گذاشتن بر زخم‌های يك خانواده در بند فراهم شود.

دیدگاهتان را بنویسید