بخش‌هایی از نقد جلایی‌پور به مصاحبه عباس عبدی که در روزنامه اعتماد منتشر شده است:

🔹بخش بزرگی از مصاحبه دوست عزیزم مهندس عبدی از جنس کنایه‌های بعضا غیرمنصفانه و تحقیرآمیز و مبتنی بر اطلاعات اشتباه و نقدهای شخصی و غیرراهبردی است که خیری در طرح یا پاسخ به آن‌ها نیست. اما چند نکتهٔ‌ مهم نقد ایشان به نظرم ارزش پرداختن و ادامهٔ گفتگو دارد.

🔹به نظر می‌رسد یکی از تفاوت‌های تحلیل امضاکنندگان با ایشان برآوردشان از هزینه‌های مسیر ۹۸ تا امروز برای ایران است.

🔹اما از ایشان که تلویحا نگران مصادرهٔ معنای رأی ما توسط خالص‌سازان است می‌پرسم آیا همین نگرانی را نسبت به مصادرهٔ معنای رأی ندادن ما توسط ترامپ و نتانیاهو و ائتلاف ایران‌ستیزان و براندازان خشونت‌گرا هم دارد؟

🔹آیا تحریم‌ها و تهدیدهای بیشتر علیه ایران که از جمله با مصادرهٔ معنای کاهش مشارکت انتخاباتی انجام می‌شود هم نباید جایی در محاسبات مصلحان داشته باشد؟

🔹آیا تقویت حد وسط سیاسی و پرهیز از قطبی‌سازی‌‌ای که می‌تواند به خشونت و امتناع توافق‌های ملی گشایشگر بیانجامد، با رأی روزنه‌گشا و اعتراضی بهتر حاصل می‌شود یا رای ندادنی که فورا به نفع ایران‌ستیزان و براندازان خشونت‌گرا فاکتور می‌شود؟

🔹صرف نظر از جنگ روایت‌ها و تلاش‌ها برای مصادرهٔ معنای رای دادن یا ندادن،‌خود انواع رأی دادن هم «واقعیت»های متمایزی نیستند؟ آیا همین استقبال بخشی از اصولگرایان میانه‌روتر از این بیانیه و در گرفتن گفتگوهای سازنده در رسانه‌هایشان با حضور اصلاح‌گرایان خودش نوعی روزنه‌ای که گشوده شد نیست؟

🔹خود مهندس عبدی که به درستی منتقد الگوی صرفا روایت‌محور دربارهٔ رای دادن است،‌ بهتر نبود که در انشعابی خواندن امضاکنندگان صرفا روایت‌محور نباشد و اعتنایی به «واقعیت» هم بکنند؟

🔹اصلاح‌جویان اگر در توافق‌سازی مهارت داشتند،‌ از هاشمی موتلف می‌ساختند نه این‌که تخریبش کنند، در مجلس دهم با میانه‌روها ائتلاف می‌ساختند و دستاوردهایشان افزوده می‌شد به جای این‌که میانه‌روها را به سمت پایداری برانند، در حمایت از روحانی اصول ائتلاف باپرنسیب را رعایت می‌کردند و چک سفیدامضا نمی‌دادند، بیش از اکنون نگران تداوم مسیر ۹۸ تا امروز می‌بودند و بیش از امروز دغدغهٔ معکوس‌سازی روند و روزنه‌گشایی داشتند.

دیدگاهتان را بنویسید