پايان تحقيربعد از نيم قرن در جهان فوتبال؛ قلعه نوعي پرچم مربيان ايراني را بالا بُرد..!

مجید سعیدی

با بُرد تيم ملي مقابل امارات صعود ايران به جام جهاني قطعي شد.
صعود در اين دوره تفاوتي آشكار با همه ادوار گذشته داشت . از اين جهت كه اولا -بعد از ٦ دوره كه در جام جهاني حضور پيدا كرده بوديم ، دراين دوره با اقتدار ، مستقيم و البته بعنوان تيم اول از گروه A و همزمان با تيم ژاپن از گروه C از آسيا ، اولين تيم هاي صعود كننده به جام جهاني لقب گرفتيم.
ثانيا -بعد از جام جهاني ١٩٧٨ كه براي اولين با يك مربي ايراني (حشمت خان مهاجراني )به جام جهاني آرژانتين صعود كرديم ، اكنون بعد از قريب نيم قرن مجدد با يك مربي ايراني جواز حضور در جام جهاني را دريافت كرديم تا بار ديگر باد به پرچم مربيان ايراني به وزد و از هاله تحقير خارج شوند.
….روزهاي را كه كي روش سكان هدايت تيم ملي
را برعهده داشت به خاطر بياوريد! مربيان وطني چقدر تحقير شدند؟
چقدر فرياد كشيديم همين بازيكناني كه لژيونر شدند دست پرورده همين مربيان داخلي هستند. چقدر گقتيم مربيان ما داراي ارزش و مهارت بالايي هستند و … اما بنا بر دلايلي چنان سرخورده شدند و البته تحقير كه هيچكس جرات پذيرش تيم ملي را نداشت.
اما…
قلعه نوعي در شرايطي سخت و با شهامت و با جرات و جسارت مثال زدني اين مسئوليت خطير را پذيرفت و اكنون با افتخار پرچم مربيان وطني را بعد از نيم قرن به اهتزاز در آورد.
آري!
اگر امروز در المپيادهاي فيزيك و رياضي و غيرو بچه هاي ما سرآمد هستند و اگر در علوم هسته اي و پزشكي و ايضا تجهيزات نظامي (ساخت موشك و پهباد)در دنيا الگو پذير هستيم ، امير قلعه نوعي هم ثابت كرد علاوه بر بازيكنان نخبه در فوتبال درامر مربيگري هم نخبه پرور هستيم و امير قلعه نوعي سرامد همه آنها ست.
استدلال علمي براي اثبات اين دارم كه بعد از بازي ازبكستان خواهم گفت.
فقط همينقدر بدانيد سي سال پيش كه استانكو در سكاندار تبم ملي بود ، يكروز در حاشيه تمرين تيم ملي خطاب به مهندس عابديني گفت ؛ اين پسر( اشاره به قلعه نوعي) روزي مربي بزرگي در فوتبال خواهد شد!