پرسپولیس، شعبه دوم باشگاه فنرباغچه نشود
مرتضی زبردست
طی روزهای گذشته و مشخصا پس از استعفای رضا درویش و عدم پذیرش آن از سوی هیأت مدیره باشگاه پرسپولیس مطالب بعضا نسنجیده ای مطرح شده که ادامه کار مدیر عامل و سرمربی تیم فوتبال پرسپولیس را با چالش های مختلف مواجه خواهد کرد.
سرمربی تیم فوتبال پرسپولیس که تا همین یکی، دو هفته پیش خود را مقیّد به هماهنگی کامل با مدیران باشگاه پرسپولیس می دانست اخیرأ تغییر مسیر داده و طوری صحبت می کند که انگار او همه کاره باشگاه بزرگ پرسپولیس است !
مدیران و علاقه مندان فوتبال ما با این طرز تفکر که قبلآ کارلوس کی روش، سرمربی سابق تیم ملی فوتبال کشورمان نیز به آن مبتلا بود بیگانه نبوده و زیر بار یکه تازی سرمربی خارجی نخواهند رفت.
اسماعیل کارتال در مصاحبه های خود به ضرورت جوان گرایی در تیم فوتبال پرسپولیس اشاره کرده که کاملأ حرف درستی است، درخواست زمین تمرین مناسب داشته که خواسته ای منطقی است، کمک هایش را از ترکیه با خود آورده که مورد قبول قرار گرفته اما این که او حرف های خودش را نقض و خواسته های بیش تری را بر باشگاه تحمیل کند حرفه ای نیست.
کارتال خیلی سریع سردار دورسون، شاگرد سابق و بالای ۳۰ سال خود را جذب پرسپولیس کرد و حالا هم دو، سه بازیکن تمام شده و ذخیره نشین تیم فنرباغچه و دیگر تیم های کشورش را کاندیدای حضور در پُرطرفدارترین تیم فوتبال کشورمان کرده که کمی تا قسمتی خودخواهانه و فرصت طلبانه است.
ایشان از این هم پا را فراتر گذاشته و اخیرأ در یکی از مصاحبه های خود از مدیر عامل باشگاه پرسپولیس خواسته ظرف دو هفته آینده تکلیف بازیکنان جدید را روشن و با آنان قرارداد منعقد کند!
مثل این که جناب کارتال فراموش کرده ایراد اولیه او به تیم تحت هدایتش سن بالای تعدادی از بازیکنان بوده و نباید تیم فرسوده پرسپولیس را شعبه دوم باشگاه فنرباغچه بداند با این توضیح که مدیر عامل باشگاه نیز محدودیت ها و معذوریت هایی دارد و جذب هر بازیکنی با هر میزان تقاضای مالی در ید قدرت او نیست.
جناب کارتال اردوی خارجی تیم پرسپولیس را نیز در یکی از کمپ های تمرینی کشورش برنامه ریزی کرده که اگر بدون هماهنگی با مدیر عامل باشگاه پرسپولیس باشد اصولی و معقول نیست.
فوتبال ما اگر وابسته به بازیکنان درجه سه و چهار خارجی شود به همین داشته ها عادت کرده و جایی برای رشد بازیکنان جوان و مستعد کشورمان باقی نمی ماند، مربیان و بازیکنان خارجی هیچ گونه مسؤولیتی در قبال موفقیت یا عدم موفقیت تیم های باشگاهی ما نداشته و سر موعد مقرر پول شان را می گیرند و می روند.
ما اگر می خواهیم تیم ملی قدرتمندی داشته باشیم که یقینا می خواهیم باید اهم توجه خود را به سرمایه های مستعد کشورمان و پرورش آنان معطوف کنیم.
ما زمانی می توانیم از مربیان تیم ملی فوتبال کشورمان توقع جوان گرایی داشته باشیم که شاهد جوان شدن تیم های باشگاهی با جوان های شایسته خودمان باشیم.
