پزشکیان؛ رکب یا تعامل‌سازنده؟
🔹آغاز آتشین جلسات مجلس برای بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی پزشکیان باردیگر توجه افکار عمومی را به خود جلب کرده‌است. اهمیت تعامل مثبت یا منفی بهارستان‌نشینان با گزینه‌های رئیس‌جمهوری اصلاح‌طلب برای پاستورنشینی، فراتر از مناسبات کنونی و آینده‌ی دو قوه‌ی مقننه و مجریه خواهد بود.
🔹پزشکیان با به‌جان‌خریدن انبوه انتقادهای حامیان خود، برخی از گزینه‌های اصولگرا را به اجبار یا میل در فهرست پیشنهادی به مجلس گنجانده تا با ایجاد «وفاق ملی» مسیر رسیدن به مطالبات اکثریت ناراضی مردم را هموار سازد.
🔹چنین معامله‌هایی در عالم سیاست مرسوم و البته مشروط به نتیجه‌بخش بودن، قابل‌درک‌اند. براین اساس اگر این «بده-بستانِ» پرریسک سیاسی به تایید وزرای کارآمد اصلاح‌طلب/مستقل منتهی شود، «تاکتیک» کنونی پزشکیان قابل‌توجیه تلقی خواهد شد.
🔹اما اگر نمایندگان مجلس در واکنش به انعطاف کم‌سابقه پزشکیان رای اعتماد بالایی به وزرای پیشنهادی اصولگرا بدهند و برخی از معرفی‌شدگان برای وزارتخانه‌های دارای حساسیت پایین را هم با آرای اندکی تایید کنند، ولی در عوض نامزدهای کلیدی و غیراصولگرا را برای تصدی چند وزارتخانه مهم با رای عدم‌اعتماد بدرقه کنند و سپس بدون اشاره به «کیفیت» و اهمیت حذف‌شدگان، روی «کمیت» و تعداد زیاد وزرای پیشنهادی تاییدشده مانور دهند، آنگاه ارزیابی نه‌چندان دور از واقعیت افکارعمومی، آن خواهد شد که پزشکیان در دام رقیب افتاده و در معامله‌ی «وفاق‌ملی» از رقیب «رکب» خورده‌است.
🔹البته این پایان ماجرا نیست؛ زیرا تعامل پزشکیان و مجلس، پس از تعارفات مرسوم زبانی، نخستین «آزمون عملی» برای سنجیدن امکان «تعامل» رئیس‌جمهوری با سایر نهادهای قدرت با راهکار «وفاق ملی» است.
🔹چنانچه کشتی این تجربه در بهارستان به گل نشیند، بدبینی به فریب‌کاری یا نامنعطف بودن اصولگرایان قوه‌ی مقننه، از سوی افکارعمومی و حتی شخص پزشکیان، به دیگر نهادها هم تسری خواهد یافت و راه تکرار و توجیه/پذیرش «تعامل سازنده» و بده-بستان های بعدی را سنگلاخ خواهد کرد.
🔹وقوع چنین رخدادی رویای تندروهایی است که همواره مصلحت جناحی/باندی خود را بر «منافع ملی» اولویت می‌دهند. اما حاکمیتی که به تایید نامزدی و پیروزی پزشکیان تن داده تا هدف کاهش بخشی از ابربحران‌های ایران محقق، و رضایت اکثریت ناراضیان ۷۸ درصدی (به استناد آمار انتخابات ریاست‌جمهوری اخیر) جلب شود، اینک باید برای پیشگیری از خطر «مات»شدن پزشکیان در همان نخستین‌گام، تدبیری کارساز اجرایی کند؛ زیرا پودر کردن اعتبار پزشکیان نزد حامیانش و امیدبستگان به «تغییر»، تضعیف اعتمادبه‌نفس رئیس‌جمهوری و تحمیل دولتی ناکارآمد، ناهمسو و حتی معارض به او، هیچ یک در راستای بسترسازی برای «نجات‌ملی» ایران و نظام نیست./جامعه نو
