پویش «۲ درجه کمتر» یا فرار از واقعیت؟
وقتی شعاری بودن سیاست‌های انرژی، خود انرژی را می‌سوزاند
🔹سخنگوی دولت از مردم دعوت کرده به پویش «۲ درجه کمتر» بپیوندند تا شاید از مصرف انرژی بکاهند و بار بحران انرژی کم شود. اما واقعاً چه کسی این نمایش‌های شعاری را جدی می‌گیرد؟
🔹در حالی که در گوشه‌ای از شهر، پولدارها در ویلاهای گرم و استخرهای لوکس مشغول استراحت هستند، خانواده‌های مستضعف در جنوب شهر با همان تعرفه انرژی تلاش می‌کنند زنده بمانند. سیستم فعلی به جای اینکه عدالت را در مصرف و هزینه‌های انرژی اعمال کند، تنها به ارائه کمپین‌های بی‌نتیجه و تبلیغات ساده‌انگارانه اکتفا کرده است.
🔹در بسیاری از کشورهای دنیا، مدیریت مصرف انرژی بر پایه قانون، جریمه و مشوق‌های جدی است. درست مثل رانندگی و بستن کمربند ایمنی که با قانون و جریمه برای همه بدیهی شده، مصرف بهینه انرژی نیز باید با ابزارهای اجرایی و قاطع آموزش داده شود.
🔹پرمصرف‌ها باید جریمه شوند و تعرفه‌ها به گونه‌ای طراحی شود که هزینه مصرف زیاد را به دوش کسانی بیندازد که بیشتر مصرف می‌کنند. اما در ایران، هنوز برابری میان هزینه‌های مصرف یک ویلا با استخر آب گرم و یک خانه کوچک بدون عایق‌بندی وجود دارد.
🔹شاید بهتر باشد به جای شعار دادن و پویش‌های غیرعملی، دولت به سراغ سیاست‌های واقعی برود: اصلاح تعرفه‌ها، جریمه پرمصرف‌ها و ارائه حمایت‌های هدفمند به اقشار آسیب‌پذیر. اگر مدیریت انرژی با این سطح از بی‌برنامگی ادامه پیدا کند، نه «۲ درجه کمتر»، بلکه بحران ۲۰ درجه بیشتر در راه خواهد بود.
🔹قانون و جریمه، نه تنها الزام‌آور، بلکه راهی برای ایجاد عادت‌های بهتر در مصرف است؛ مسیری که همه دنیا طی کرده‌اند و ما همچنان در نقطه آغاز آن گیر کرده‌ایم./چندثانیه
