روزنامه دنیای‌اقتصاد نوشت:

🔹مسافران هفته گذشته «شمال»، از آزادراه گرفته تا جاده چالوس و هراز و حتی آزادراه رشت، مسیر ۳ تا ۴ ساعته –بطور میانگین- را اغلب بین ۸ تا ۱۳ ساعت طی کردند تا به مقاصد مورد نظرشان برسند.

🔹اما «ترافیک طاقت‌فرسا» تنها «مصیبت سفر تابستانی» در هفته نیمه‌تعطیل نبود؛ عمده شهرهای شمالی ایران در هفته گذشته به دلیل هجوم مسافر از مناطق مختلف کشور با «کمبود شدید مواد غذایی از نان گرفته تا حتی آب معدنی» روبرو شدند.

🔹صف‌های طویل بنزین نیز عارضه دیگر «سفرهای تهاجمی» بود.

🔹دو تعطیلی نامتوالی در هفته گذشته از یک‌سو و آخرین فرصت سفر تابستانی در همین هفته از سوی دیگر، دست به دست هم دادند تا فقط در مازندران، به اندازه یک نوروز، مسافر وارد شود.

🔹بررسی‌هانشان می‌دهد، «نبود فرصت هفتگی سفر برای ایرانی‌ها بخاطر تقویم تعطیلاتی معیوب» عامل این سفرهای تهاجی در تعطیلات مناسبتی است.

🔹مجموع تعطیلات مناسبتی و آخرهفته (جمعه‌ها) در تقویم رسمی کشورمان،‌ زیر ۸۰ روز است؛ در حالی که تعطیلات حداقل ۱۰۰ کشور،‌ بالای ۱۲۰ روز است.

🔹تعطیلات در ایران، «منظم و پایدار» در طول هفته توزیع نشده است؛ آخرهفته 2روزه کلید حل این مساله است. اما تصور غلط درباره تعداد روزهای تعطیل در ایران جلوی «جهانی‌شدن تقویم رسمی کشورمان» را گرفته است.

🔹دو روز تعطیلی آخرهفته می‌تواند «هر هفته فرصت سفر برای ایرانی‌ها» ترتیب بدهد. نتیجه این کار آن خواهد بود که جریان سفر به مقاصد توریستی کشور به جای اینکه در چند تعطیلی مناسبتی متمرکز و باعث ریاضت به جای سیاحت شود، در طول ماه و سال تقسیم می‌شود.

🔹کیفیت سفر و تفریح رابطه مستقیم با سلامت روحی دارد و هر چقدر «سهم گردش و مسافرت» در زندگی افراد تقویت شود، اثر مستقیم و معنادار روی راندمان کاری دارد.

🔹سفرهای منظم و پررونق همچنین باعث «رشد اقتصادی» از محل خدمات بازار گردشگری می‌شود.

🔹دولت چهاردهم برای تحقق این اهداف لازم است «موضوع تعطیلی آخرهفته» را به شکل درست در مسیر تصویب پیش ببرد.

دیدگاهتان را بنویسید