🔹هرگز کسی به بعد از بازی با ژاپن فکر نکرده و شاید هنوز اهمیت آن برد و مهم‌بودن دیدار با قطر در نیمه‌نهایی جام ملت‌ها درک نشده است. از همه بدتر اینکه در هر معادله‌ای، کسی امیر قلعه‌نویی را باور نداشته است.

🔹با اوضاعی که ایران پیش از این جام داشت و رقابت‌های تدارکاتی که هیچ حریف سرشناسی بین آن‌ها دیده نمی‌شد، تصور این بود که تیم قلعه‌نویی به اولین رقیب سرسختی که بخورد، قافیه را می‌بازد و از جام کنار می‌رود. پیش از شروع جام، همه حواس‌ها معطوف به کره جنوبی بود. با توجه به قرعه‌ای که انجام گرفته بود، مشخص بود ایران و کره اگر از پس همه رقبای خودی بربیایند، باید در یک‌چهارم نهایی به مصاف یکدیگر بروند.

🔹 وظیفه شخصی هر بازیکن در زمانی که تیم صاحب توپ است و نیست، چیست و چه باید باشد، از آن دست موضوعاتی است که نیاز به بررسی بیشتر دارد. هرچه بود؛ ولی به غیر از شانس تیم ملی و باورنداشتن به قلعه‌نویی در این بازی مهم، ایران، بخت اصلی قهرمانی را از گردونه رقابت‌ها کنار زد تا حالا جام تازه استارت بخورد. اولین مسیر پس از آن توفان، قطر میزبان است که خودش می‌تواند حکایت‌ها داشته باشد.

دیدگاهتان را بنویسید