در تشیع علوی قبولی عبادات و طاعات در گرو اعتقاد به ضرورت استقرار حکومت عدل و حاکمیت عادل و تلاش برای برقراری عدالت است
✍️ رحمت‌‌اله بیگدلی
۱. تشیع روایتِ علوی و اهل‌بیت پیامبر(ص) از اسلام نبوی است. اعتقاد به عدالت خدا و ابتنای شریعت بر عدالت و ضرورت عدالتِ حاکمیت و حاکمان از محوری‌ترین عقاید تشیع است به‌طوری که قبولی طاعات و عبادات نیز در گرو اعتقاد و پذیرشِ حکومت و حاکمیت عادل و تلاش برای برقراری عدالت است.
۲. از این‌روست که محمد بن عبدالله شاعر شیعی سروده است:
يَحِلُّ النَّارَ قَوْمٌ يُبغِضُوهُ
وَ إن صَامُوا وَ صَلُّوا أَلفَ عَامٍ
فَلَا وَاللهِ مَا تَزکُو صلاةٌ
بِغَيرِ وِلايَةِ العَدلِ الاِمامِ
آتش جهنم نصیب کسانی می‌شود که از امام علی(ع) یعنی امام عادل متنفرند
حتی اگر هزار سال روزه بگیرند و نماز بخوانند!
نه به‌خدا هیچ نمازی پاک نیست
بدون اختیار امام (حاکمیت) عادل!
۳. امام علی(ع) در مقام نماینده مردم در مذاکره با عثمان که مردم از فسادها و ظلم‌های حکومت او به ستوه آمده بودند خطاب به عثمان فرمود:
«بدان که بهترین مردم در نزد خدا
پیشوای عادلی است که خود هدایت‌یافته و مردم را هدایت کند؛ سنتِ شناخته‌شده را برپا دارد و بدعت ناشناخته را بمیراند. سنت‌ها روشن است و نشانه‌هایش مشخص و بدعت‌ها آشکار است و علائمش معلوم!
بدترین مردم در نزد خدا حاکم ستمگری است که خود گمراه است و مایه گمراهی دیگران می‌شود، سنتی را که مردم فراگرفته‌اند بمیراند و بدعتی را که متروک افتاده زنده کند من از رسول خدا(ص) شنیدم که می‌گفت:
«در روز رستاخیز حاکم ستمگر را می‌آورند، هیچ یاوری ندارد و کسی پوزش‌خواه او نیست، در دوزخش افکنند و او چون سنگ آسیابی که می‌چرخد در آن می‌چرخد، سپس در قعر جهنم به زنجیرش می‌کشند.»
