آموزه‌های شوک رونمایی از وزرای پیشنهادی پزشکیان
✍️ #چند_ثانیه
🔹پیروزی پزشکیان در فضایی که به‌نظر می‌رسید، روزنه‌های امید مسدودشده، به‌عنوان یکی از شگفتی‌های ماندگار تاریخ معاصر ثبت شد اما گویا این، پایان ماجرا نیست و شگفتی‌‌ها ادامه دارد.
🔹در حالی که طبق عرف سیاسی ایران، روسای‌جمهور در مرحله چینش کابینه با فشار سنگین رقیب مواجه و حامیان آنان برای دفاع از او بسیج می‌شوند، پزشکیان در مرحله رونمایی از وزرای پیشنهادی به مجلس آماج رگبار انتقادهای خودی‌ها قرار گرفت و به اولین رییس‌جمهور تاریخ جمهوری اسلامی تبدیل شد که پیش از آغاز به‌کار رسمی کابینه، تندترین انتقادهای حامیانش را تحمل می‌کند.
🔹بخشی از این رخداد کم‌نظیر ریشه در دو علت دارد. نخست آنکه پزشکیان برخلاف روسای جمهور پیشین با قول مکرر و محکم «تغییر»، موفق به جلب حمایت فعالان سیاسی و جذب رای مردم شد اما ناخواسته و پیشاپیش، سطح توقع و مطالبه از اعضای کابینه خود را افزایش داد و حالا، اغلب منتقدان، چند گزینه کلیدی پیشنهادی او را ناهمسو با الزامات این وعده و مترادف استمرار وضعیت طاقت‌فرسای پیشین می‌دانند.
🔹طیفی از حامیان سیاسی پزشکیان، نیز وارد میدان دفاع از دولت پیشنهادی پزشکیان شده‌اند و با سه استدلال «اولویت پیگیری مطالبات اصلی بر حساسیت روی نام وزرا »، انتقاد از «ناهم‌ترازی مطالبات شبه‌حداکثری منتقدان با واقعیت‌های جاری در ساختار قدرت ایران» و «غیرمنطقی بودن متهم‌سازی وزرای پیشنهادی به ناکارآمدی در مرحله قبل از رای اعتماد مجلس و آغاز رسمی کار»، سعی بر کاهش نارضایتی حامیان پزشکیان دارند.
🔹دوم اینکه تجربه «شورای راهبردی» در دولت‌های قبلی وجود نداشت اما راه‌اندازی این ابتکار ارزنده ولی تجربه‌نشده، موجب شد آزادی عمل پزشکیان در گزینش وزرا، محدودتر فرض شود و این در حالی است که این شورا، از همان ابتدا با ماموریت ایفای نقش «مشورتی» تعریف شد و براین اساس، نمی‌توان به ملاک عمل قرار نگرفتن بخشی از تصمیمات آن، معترض بود و آن را نشانه عهدشکنی پزشکیان تلقی کرد.
🔹بی‌تردید، پزشکیان از وضعیت پیش‌آمده ناخرسند است اما آیا او می‌توانست مانع شکل‌گیری انتقادها و صف‌آرایی زودرس حامیانش شود یا خیر؟ در پاسخ به این پرسش باید یادآور شد، «صداقت» و «شفافیت» از وعده‌های جذاب و پرشمار پزشکیان در کمپین انتخاباتی خود بود.
🔹اگر در چارچوب همین دو وعده و ضرورت «اقناع افکارعمومی»، پزشکیان، قبل از معرفی وزرای پیشنهادی به مجلس، «تا حدممکن» از موانع، محدودیت‌ها، محذوریت‌های موجود، سخن می‌گفت و یا لااقل، معیارهای انتخاب اعضای کابینه را اعلام می‌کرد، آنگاه، مردم با اشراف فزون‌تر بر تنگناها و مقدورات، درباره درست یا نادرست‌بودن مبانی چینش کابینه، داوری می‌کردند و شاید شوک پس از رونمایی ناگهانی و بی‌مقدمه از وزرای منتخب، مهار یا کمتر می‌شد.
🔹سوای فرجام این تجربه تلخ، آموزه‌های این رخداد، ایجاب می‌کند، پزشکیان در آینده، الزامات «شفافیت» و «صداقت» در اطلاع‌رسانی و نیز موضع‌گیری «به‌هنگام» در تصمیمات کلیدی خود به مردم را جدی‌تر بگیرد.
🔹همزمان، شایسته است، او کاستی بزرگ دولتش یعنی نبود تیم اطلاع‌رسانی حرفه‌ای و چالاک را برطرف کند تا بخش مهمی از بار اطلاع‌رسانی دولت را بر دوش کشند.
🔹اگر چنین ضرورت‌هایی در دستورکار «اجرای سریع» قرار نگیرند باید نگران، بروز و ظهور چالش‌های مشابه دیگری بود که به فرسایش تدریجی بدنه اجتماعی رییس‌جمهور اصلاح‌طلب منجر خواهد شد.
🔹البته منتقدان پزشکیان نیز باید به‌دلیل حساسیت شرایط از ارزیابی های شتابزده و مطالبات شبه حداکثری پرهیز کنند تا هم‌افزایی گره‌گشای دولت / ملت دچار تهدیدهای خودساخته نشود.
