روایت حسن روحانی از انتخاب کابینه یازدهم/ گزینه اول برای آموزش و پرورش زن بود، قبول نکردند/ گزینه پنجم برای وزارت علوم انتخاب شد! ناطق نوری پیشنهاد رفتن به وزارت کشور را قبول نکرد/ اولین وزیری که قطعی شد «ظریف» بود
🔹اولین وزیری را که قطعی کردم دکتر محمدجواد ظریف بود تا پس از تکمیل نهاد دولت اولین برنامهٔ سیاسی دولت هم شروع شود. پس از آن در همان روز با دکتر اسحاق جهانگیری دیدار کردم و در حالی که احتمالاً فکر میکرد برای وزارت صمت (صنعت، معدن و تجارت) پیشنهاد شود به او پیشنهاد معاونت اول را دادم. این پیشنهاد غیرمنتظره بود چون حتی دوستان آقای جهانگیری پیشنهاد میکردند ایشان نهایتاً وزیر کشور شوند.
🔹نه آقای هاشمی سفارش آقای جهانگیری را کرده بود، نه آقای ناطقنوری سفارش آقای آخوندی را کرده بود. حتی آنان از انتخابهای من شگفتزده میشدند.
🔹من هم برای وزارت آموزش و پرورش و هم برای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دو گزینه دیگر را در نظر داشتم. دو تن از زنان ایران که به نظرم شایسته این مقام بودند اما به دلایلی این اتفاق نیفتاد.
🔹از همه متفاوتتر پیشنهاد من به آقای عبدالرضا رحمانیفضلی برای تصدی وزارت کشور بود. پیشنهادی که نهتنها تعجب او را برانگیخت بلکه وقتی خبر به آقای علی لاریجانی هم رسید ایشان هم متعجب شد.
🔹اول میخواستم آقای ناطقنوری وزیر کشور شود اما ایشان گفت حوصله مجادله با مجلس را ندارد و اصولاً هیچ وزارتی و هیچ مسئولیتی که با مجلس مواجه شود را قبول نمیکند.
🔹هدف من ایجاد یک دولت وفاق و اتحاد ملی پس از حوادث سال ۸۸ بود که در هماهنگی با رهبری وحدت ملی ایران را نمایندگی کند.
🔹من در پی فردی بودم که در دوره دولت جدید بتواند با اقتدار و هماهنگی با دولت، دبیر شورای عالی امنیت ملی باشد. پیشنهاد اولیه من آقای ناطقنوری بود و پس از امتناع ایشان (که علتش را توضیح میدهم) آقای محمد فروزنده هم این مقام را قبول نکردند. در نهایت آقای علی شمخانی را پیشنهاد کردم که البته در ابتدا رهبری قبول نمیکردند اما با اصرار من – که فکر میکنم نادرست بود – در نهایت پذیرفتند هرچند که پشیمان هم شدم اما دیگر راه بازگشت مناسبی وجود نداشت.
🔹برای دومین بار با آقای محمدرضا عارف دیدار کردم. دیدار اول به تبریک پیروزی و تحلیل انتخابات گذشته بود و در دیدار دوم به او پیشنهاد تصدی وزارت علوم را دادم. آقای عارف البته گفت در دولت کاری را قبول نمیکند و هیچ «وزارتی» را نمیپذیرد و به جای خود پیشنهاد کرد آقای جعفر توفیقی وزیر علوم شود. من هم گفتم این پیشنهاد را بررسی میکنم.
🔹دو نفر بیرون از کمیتههای چهارگانه وارد مرحله نهایی شدند و به عنوان وزیر معرفی شدند: آقای قاضیزادههاشمی برای وزارت بهداشت و آقای عبدالرضا رحمانیفضلی برای وزارت کشور که بنا به تشخیص و سابقهٔ فردی من به مجلس معرفی شدند.
🔹نتیجه رایزنی در کمیتهها الزاماً به ثمر نمینشست. در راه تشکیل دولت چند مرحله وجود داشت:
۱. ممکن بود خود افراد موافقت نکنند (مانند آقایان ناطق نوری، عارف، فروزنده و…)
۲. ممکن بود من موافق معرفی آنها نباشم.
۳. ممکن بود مورد موافقت مقام معظم رهبری قرار نگیرند.
۴. ممکن بود ارزیابی ما این باشد که مجلس به این افراد رأی نمیدهد.
۵. و سرانجام این مجلس بود که به آنها رأی نمیداد. چنانکه برخی وزرای پیشنهادی تنها با یک رأی وزیر نشدند و با تصدی برخی وزارتخانهها تا چهار بار با مخالفت مجلس مواجه شد.