🔹 یک داور تراز اول (در لیگ برتر ایران) در صورتی که نمرات خوبی از ناظران داوری بگیرد و مورد توجه کمیته داوران باشد، از ٣٠ بازی لیگ برتر تقریباً بیست بازی سوت می‌زند که در نهایت سالیانه ١٠٠ میلیون تومان می‌شود و اصلاً قابل قیاس با دستمزد داور استرالیایی نیست و می‌توان گفت داوران تراز اول در کشور استرالیا ٢٠ برابر یک داور ایرانی سالیانه دستمزد می‌گیرند.

🔹می‌توان این بحث را اینطور جمع‌بندی کرد، از هر منظری به حضور فغانی در استرالیا نگاه کنیم او برنده خواهد بود و برعکس جامعه داوری ما با از دست دادن او بازنده است.

🔹هیچ کشوری حاضر نیست با استعدادی که برایش هزینه کرده و زمان گذاشته است، اینطور برخورد کند و دو دستی این استعداد را به کشور رقیب تحویل دهد.

🔹اینکه افشاریان بدون توجه به سرمایه ملی فقط می‌گوید: «برای فغانی آرزوی موفقیت می‌کنم.» نشان می‌دهد مسئولان فوتبال ما هیچ تدبیری برای حفظ آنچه استعداد ایرانی است، ندارند

دیدگاهتان را بنویسید