مسعود فروغی سردبیر روزنامه فرهیختگان درباره مطالبه رهبر انقلاب برای برگزاری «پرشور انتخابات» نوشت:

🔹نمی‌توانیم از عموم مردم درخواست مشارکت در انتخابات را داشته باشیم ولی دست برخی سلایق را- که در چهارچوب منافع ملی قابل‌تعریف هستند- برای انتخاب ببندیم.

🔹وزارت کشور به‌عنوان مهم‌ترین دست قوه مجریه در سیاست داخلی باید سیاست‌هایی را پیگیری کند که ضمن تعمیق قدرت ملی، برای یک گروه خاص سیاسی نباشد.

🔹کاری مثل حجاب‌بان‌های متروی تئاترشهر اگر برای ارزش شرعی حجاب است چرا فقط در یک نقطه ایران انجام می‌شود؟ کدام پیمایش اجتماعی از اثر مثبت این‌گونه کارها روی بهبود حجاب گفته‌اند؟ کارهایی نمادین مثل ماجرای متروی تئاترشهر فقط پیام‌رسانی است که می‌گوید ایده‌ای نداریم! اثر منفی این پیام‌رسان اما حفظ فضای پاییز ١۴ ٠۱ در محیط اجتماعی است. چالشی که شکاف‌های اجتماعی را آماده تبدیل به گسل‌های سیاسی می‌کند. وضعیتی متضاد با نیازهای جامعه ایران.

🔹تلویزیون ملی که انحصار قانونی دارد، نمی‌تواند به اسم پیگیری برنامه تحول با درصد حداقلی از جامعه خوش باشد، چون هم به اعتماد عمومی نسبت به کلیت حاکمیت آسیب می‌زند، هم صدایی را که باید مقوم منافع ملی باشد، تضعیف می‌کند. بدتر اینکه همین تریبون ملی به شورای نگهبان دستور بدهد فلان کاندیدا را رد کن یا نکن! فرضا شورای نگهبان می‌خواست فردی را ردصلاحیت کند، با موضع‌گیری آنچنانی روی آنتن شبکه سابقا جوان تلویزیون چرا باید معنای سیاست را به شاخ‌وشانه کشیدن تبدیل کنیم؟!

دیدگاهتان را بنویسید