علی نیک جو عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی جامعه پزشکی ایران:

🔹 استاژر بودم. رو به روی بیمارستان سینا نشستیم به دعای کمیل.

🔹 “آقا سعید” همچنان در کما بود.دو نفر جلوی ما نشسته روی زمین دعا را حنجره به حنجره به جان سوخته ما پیوند می زدند؛ محسن کدیور و حسین زمان.

🔹حزنِ زمان آتشی بود بر هیزم آرمان خواهی دوره شباب ما.

🔹او اما تا پایان عمر همان ماند که بود؛سرافراز. سازنده. صبور، متعهد، هنرمند و البته همچنان آرمان خواه.

دیدگاهتان را بنویسید