ایران! سرزمین ما! عشقِ تو چگونه است که در وجود ما ایرانیان نهفته است و گاه سر برمی‌آورد و گاه خاموش است؟ اسلامی ندوشن تو را دوست داشت، اما تنها به دوست داشتن بسنده نکرد. او تلاش میکرد ایران را با همه خوبی‌ها و معایبش دوست بداریم و به ایرانی بودنمان دکتراسلامی ندوشن هرگز به انقطاع این سرزمین نیندیشید و به تداوم فرهنگ تو تاکید داشت
.
🔹ایران عزیز! او تو و تمدن تو را ارج می‌نهاد، اما خردمندتر از این بود که تمدن‌های دیگر را فراموش کند و از این رو از گفت‌وگوی فرهنگ‌ها و تمدن‌ها سخن می‌گفت.
🔹ایران عزیز! گوهر گرانبهایت که عشق به تو با وزش بادهای کویری در وجودش جا گرفته بود، به آغوشت بازگشته تا با تو بماند و همراه با تو به هزاران جوانه‌ای که از خاک سر برخواهد آورد راه و رسم وطن‌دوستی را بیاموزد.
سخنرانی ژاله آموزگار
۲۹ آبان ۱۴۰۲، موسسه اطلاعات
