✍️علی ربیعی

🔹گمان می‌کردم پس از این همه ناملایمات اجتماعی، قدری تدبیر برای بازکردن فضای سیاسی به‌کار گرفته می‌شود؛ بلکه از این رهگذر، چشم‌اندازی برای گشایش و همراهی‌های بیشتر پدیدار شود.

🔹اما رد صلاحیت پزشکیان و تعدادی دیگر برای انتخابات پیش‌روی مجلس، هر روزنه امیدی را بر این پندار بست.
ای کاش رک و راست گفته شود دیگران نیایند و بندی گذاشته شود که «ما نمی‌خواهیم دیگران باشند». ولی این چنین از التزام به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، ابزار ساخته نشود!

🔹نمی‌دانم این کدام نظام است که التزام یا عدم التزام به آن، توسط عده‌ای خاص تعیین می‌شود و از این تجربه تاریخی هم درسی گرفته نمی‌شود که مصرف جناحی و سیاسی ارزشها، نهادها و مقدسات، موجب عدم کارکرد آنها در بزنگاههای تاریخی خواهد شد.

🔹این انتخابات می‌توانست روزنه‌ای برای افق‌گشایی باشد.
من به سهم‌ خود این همه ولع برای «پایداری» در قدرت این عده معدود را درک نمی‌کنم، آن‌هم ولع قدرتی که ممکن است بهایی به سنگینی از دست رفتن دستاورد‌ها و سرمایه اجتماعی و انسانی ایران در بر داشته باشد.

دیدگاهتان را بنویسید