تبیان نوشت: ماجرای رونالدو و یک سوال؛ چرا خود تحقیریم؟
۱) این خودتحقیری در دوره‌هایی بیشتر شده. در دوره قاجار، این حس خودکم‌بینی، قوت گرفت و کسی مثل تقی‌زاده پیشنهاد داد ایرانی‌ها برای مترقی شدن از نوک پا تا فرق سر فرنگی شوند! در واقع می‌توان گفت اولین دلیل این خودتحقیری، از نخبگان داخلی شروع شد!
۲) هرچه میکشیم از ولع دیده شدن است! انگار مد شده است هرکسی که بیشتر تحقیر شود و خودزنی کند، بیشتر دیده می‌شود. از خفه‌کردن خود در لایو اینستاگرام بگیرید تا اجرای آهنگ دخترا همه خاص هستند با صدای انکرالاصوات!
۳) اما یکی از مهمترین دلایل، لمس نشدن پیشرفت‌های کشور در زندگی مستقیم مردم است. در کنار این رسانه‌ها در معرفی دستاوردها به شدت ضعیف عمل می‌کنند. راه دور نرویم نمونه‌اش همین واکسن کرونای داخلی که انواع و اقسام جوک‌های مختلف برایش ساخته شد اما دست آخر متوجه شدیم خیلی هم اثرگذار است! البته نباید فشار و تعدد رسانه‌های فارسی‌زبان خارج‌نشین را هم نادیده بگیریم.
۴) روزگاری از این حرف می‌زدیم که چرا مردم چهره‌های کهن ایرانی را نمی‌شناسند و با آن‌ها آشنا نیستند؛ حالا شرایط به سمتی رفته بسیاری به راحتی فردوسی و سعدی و حافظ که از شناخته‌شده‌ترین چهره‌های ایرانی هستند را دستمایه تحقیر قرار می‌دهند. این مسیر در سایه خواب سنگین مسئولین آنقدر پیش رفت که امروز یک نوجوان ۱۵ ساله برخی از این چهره‌ها را فقط با ویدیوهای تسمخرآمیزی که ساخته شده، می‌شناسد.
۵) مسئولین باید به فکر حفظ «هومیت ملی و مذهبی» باشند، نه اینکه سرمایه‌های انسانی را خرج جناح‌بندی کنند! وقتی برای کسی این مساله که ایرانی و مسلمان است و قبل از هرچیزی هویت دارد اهمیت پیدا می‌کند؛ انقدر راحت هرچیزی را دستمایه شوخی و تسمخر فرار نمی‌دهد و حاضر نمی‌شود هویتش را تحقیر کند
