جوان گرایی یا رویاپردازی؟
مرتضی زبردست
شکست تیم ملی فوتبال کشورمان مقابل قطر بعد از پیروزی درخشان تیم ما برابر ژاپن با واکنش های متفاوتی مواجه شد و متعاقبا سرمربی تیم ملی ضمن عذر خواهی از مردم، وعده جوان گرایی برای دیدارهای مقدماتی جام جهانی آینده را داد.
امیر قلعه نویی دقیقآ همان حرفی را زد که علی پروین ۳۴ سال پیش بعد از بازگشت از مسابقه های فوتبال جام صلح و دوستی کویت به زبان آورد اما در عمل تغییر چندانی در ترکیب تیم ملی مشاهده نشد.
جوان گرایی تیم ملی یک پیش زمینه به نام استعدادیابی و پرورش بازیکنان مستعد را می طلبد، آیا باشگاه های ما اعم از تهرانی و شهرستانی توجهی به سازندگی و معرفی نوجوانان مستعد به فوتبال کشورمان را دارند؟
آیا مدیران فوتبالی و غیرفوتبالی باشگاه های ما که ثبات مدیریتی چندانی هم ندارند کمترین وقت و سرمایه گذاری را به پشتوانه سازی مجموعه خود اختصاص می دهند؟
پاسخ این پرسش ها را همه ما می دانیم ولی وقتی هیجانی و احساسی می شویم بعضا مطالبی را بیان می کنیم که فاقد ضمان اجرایی و عملا رویا پردازی است.
تعدادی از تیم های باشگاهی حتی لیگ برتری فوتبال ما زمین تمرینی مناسب نداشته و در زمین های غیر استاندارد اجاره ای تمرین می کنند آیا این باشگاه ها می توانند نیم نگاهی نیز به استعدادیابی، سازندگی و پرورش بازیکنان نوجوان داشته باشند؟
بعد از غلبه تیم ملی فوتبال کشورمان بر ژاپن و حذف مدعی اول قهرمانی پیکارهای جام ملت های آسیا برخی از مسوولان و پیشکسوتان این رشته مواردی را مطرح کردند که گرچه نشان از شادی آنان و تقویت روحیه ملی پوشان فوتبالمان داشت اما دوای درد فوتبال ما نبوده و نیست.
فوتبال ما از ابتدایی ترین امکانات ورزش حرفه ای محروم است، ببینید کشوری مثل قطر با حدود سه میلیون جمعیت و کمتر از دوازده هزار کیلومتر وسعت، میزبان دو رویداد بزرگ جام جهانی و رقابت های فوتبال جام ملت های آسیا می شود بعد ما حتی از مرّمت و بازسازی ورزشگاه های قدیمی خود هم عاجزیم !
تا روزی که مسوولان بلندپایه کشور، دولت و نماینده های ملت در مجلس شورای اسلامی به ورزش بهای لازم را ندهند فقط باید دل خوش به جرقه ها و درخشش تک ستاره های استثنایی ورزش خود باشیم در حالی که موفقیت های ورزشی و رفتن روی سکوهای بلند قهرمانی رقابت های قاره ای و جهانی، رساترین تبلیغ برای موفقیت و سربلندی کشورمان است.
