دست‌اندازهای گفت‌وگو
روزنامه هم‌میهن در سرمقاله امروز خود نوشت:
🔹اظهارات اخیر رئیس قوه‌قضائیه درباره افراد و جریاناتی که از او در مورد دیدارهایش با برخی افراد پرسیده‌اند، نشانه سختی‌ها و دشواری‌هایی است که گفت‌وگو در شرایط فعلی با آن روبه‌روست.
🔹بخشی از این مخالفت‌ها و مقاومت‌ها، ناشی از رویکردها و نگاه‌های جریاناتی است که مشی ایدئولوژیک آنها «دیگری» و «مخالف» را برنمی‌تابد و اصولا دایره حکومت را دایره خودی‌ها می‌انگارد که هرچه از دیگران و مخالفان و غیرخودی‌ها دورتر بماند، منزه‌تر، ناب‌تر و خالص‌تر خواهد بود.
🔹طبعا، در چنین دیدگاهی نشست‌وبرخاست با دیگران و منتقدان و گشودن باب گفت‌وگو، نه‌تنها راهبردی برای حل مسائل و خروج از بحران‌ها و ناآرامی‌هایی از جنس حوادث اخیر تلقی و تعریف نمی‌شود؛ بلکه خود، علت‌العلل مسائل و مشکلات کشور تلقی می‌شود.
🔹در نگاه این جریان ایدئولوژیک، هرگونه تعامل و گفت‌وگو و ارتباط با دیگران، زمینه‌ساز تضعیف اعتقادات و مبانی فکری-سیاسی جریان حاکم تلقی می‌شود.
🔹 آنان از این منظر، هم با تعاملات خارجی با غرب در تعارض و ستیز هستند، و هم تعامل و گفت‌وگو با نیروهایی را برنمی‌تابند که آنان را «دنباله‌روهای غرب در داخل» می‌خوانند.
🔹از این منظر است که آنان همان‌طور که در دهه ٧٠ با گفت‌وگوی تمدن‌ها مخالفت می‌کردند و در دهه ٩٠ با برجام در ستیز بودند، امروز هم گفت‌وگو با نیروهای منتقد و مخالف و غیرخودی‌ها در داخل را برنمی‌تابند؛ حتی اگر طرف گفت‌وگو از سوی نظام سیاسی، شخصیت‌هایی در حد رئیس قوه قضائیه و دبیر شورای‌عالی امنیت‌ملی یا وزیر کشور باشند.
🔹اما بخشی دیگر از این مخالفت‌ها و مقاومت‌ها، مبتنی بر رویکرد و نگاهی امنیتی است که در آن، هرگونه تعامل و گفت‌وگو با نیروهای منتقد و مخالف یا پذیرش حقوق معترضان، نشانه‌ای از عقب‌نشینی، ابراز ضعف و ناتوانی جریان حاکم تلقی می‌شود و می‌تواند مخالفان و معترضان را برای تداوم اعتراضات و پافشاری بر مطالبات خود، تشجیع و تهییج کند.
🔹 در این نگاه، نه‌تنها گفت‌وگو با مخالفان و منتقدان پسندیده نیست که حتی رویکردهای کنترل ناآرامی‌ها که متکی و مبتنی بر خشونت حداقلی یا رفتارهای قانونی و نظارت‌پذیر باشد، به چالش کشیده می‌شود.
🔹 نمونه این رویکرد را در گفتارها و نوشتارهای کسانی که در هفته‌های اخیر توصیه در به‌کارگیری خشونت عریان و مسلح شدن نیروهای انتظامی و حتی بسیجیان به اسلحه گرم داشته‌اند، می‌توان دید.
🔹البته، نیروها و جریان‌های مخالف گفت‌وگو و تعامل درون حکومت، لبه قیچی دیگری هم در طیف‌های تندروی مخالف ساختار سیاسی دارند که آنان هم، با استفاده از انواع ابزارهای رسانه‌ای و سیاسی خود، هر جریان و چهره سیاسی و فکری را که از یافتن راهی مسالمت‌آمیز برای خروج از شرایط کنونی سخن بگوید، به طعن و تهمت و ناسزا می‌نوازند و با تندترین زبان بر آنان می‌تازند.
