دغدغه های کاری نباید نافی ورزش همگانی باشد

مرتضی زبردست

گرایش جوامع مختلف به ورزش قهرمانی و حرفه ای و گستره تبلیغات وسیع این نوع ورزش که طرفداران بسیاری هم در سراسر جهان دارد نگاه به ورزش عمومی و همگانی را محدود کرده است.
پرداختن به ورزش قهرمانی با انگیزه های درآمدزایی و کسب افتخار به همان میزان که برای گردانندگان این نوع ورزش سودآور و افتخار آفرین است کم توجهی به ورزش عمومی و همگانی نیز که اقشار بیش تری را دربر می گیرد زیان بار و تأسف آور است.
ورزش قهرمانی و حرفه ای پدر خوانده های فراوانی دارد که در موفقیت های کسب شده زودتر از مدال آوران جلوی دوربین و صف عکاسان قرار می گیرند و بعضی از مسوولان هم بلافاصله بعد از ثبت قهرمانی با پیام های تبریک، خود را مشّوق ورزشکاران و حامیان آنان معرفی می کنند اما ورزش عمومی و همگانی یتیم و تنهاست و کمتر به آن توجه می شود و این در شرایطی است که سلامت جامعه مدیون نگاه ویژه مسوولان بلندپایه کشور به ورزش همگانی است، وقتی همه سرحال و سلامت باشند نیاز به دارو و درمان به حداقل خواهد رسید که سود آن به همه خصوصا دولت ها می رسد.
با این پیش درآمد فشرده و مختصر به نقش سازمان ها و شرکت های خصوصی و نیمه دولتی می رسیم که می توانند هرقدر مختصر به ترویج ورزش عمومی کمک کنند، این مجموعه ها با این که هیچ مسوولیت قانونی در قبال ورزش همگانی ندارند ولی ورزش در گروه های تحت پوشش خود را جدی گرفته و خود پیش قراول این حرکت سلامت زا هستند.
شایان ذکر است مدیران ارشد شرکت مشفق نیز مانند دیگر مجموعه های خانواده بزرگ صنعت کشور با همه دغدغه های کاری نسبت به سلامت همکاران خود حسّاس بوده و اصرار به ورزش کردن آنان دارند، این که یک انسان دنیا دیده در آستانه هشتاد سالگی مانند یک جوان انرژیک منتظر جامانده های گروه باشد تا آن ها را به محل تمرین تیم رسانده و بعد شرایط صرف صبحانه آنان را فراهم کند قابل تقدیر است و امید آن که این فرهنگ نوع دوستی به همه مروّجان جامعه سالم تعمیم داده شود.