جواد کاشی، استاد علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی:

🔹می‌خواهیم به این پرسش بپردازیم که روشنفکران در موقعیت اخیر چه باید بکنند؟ اینکه از روشنفکران خواسته شود که از اعتراضات حمایت کنند، کار اصلی روشنفکران نبوده است. در تاریخ این نبوده که یک حرکتی شکل بگیرد و بعد روشنفکران بیایند و از آن حمایت کنند و بیانیه بدهند و کف خیابان حضور پیدا کنند. این وظیفه روشنفکرها نیست. چه در اعتراضات و حرکت‌های قبلی این کار را کرده باشند و چه نکرده باشند.

🔹امروز هیچ روشنفکری نمی‌تواند در ایران ادعا کند آنچه امروز در ایران اتفاق افتاده است، ادامه همان چیزی است که او پیش‌بینی کرده است. نه روشنفکران دینی و نه چپ‌ها و ناسیونالیست‌ها نمی‌توانند چنین ادعایی داشته باشند و این موقعیت بدیعی است. البته این موقعیت فقط برای روشنفکران نیست و برای روحانیون هم اتفاق افتاده است، اما امروز نه روشنفکران، نه روحانیون و نه بیانیه‌دهنده‌ها و نشریه خاصی، بیانگر حرکت اخیر نیست.

🔹در عصر دوم خرداد، روشنفکران مفاهیمی را مطرح می‌کردند که ما به‌عنوان دانشجویان، این متون را می‌خواندیم و بعد که قرار شد مردم را بسیج کنیم، در دانشگاه‌ها و شهرهای مختلف، سعی می‌کردیم بین آنچه مردم می‌گویند و می‌خواهند با این مفاهیم، ارتباط برقرار کنیم.

🔹امروز تحولاتی اتفاق افتاده؛ سطح آموزش و سواد مردم بالا رفته و دسترسی مردم به آگاهی، دموکراتیک شده است. روشنفکران آن گفتمان سابق که ما چیزی می‌دانیم که دیگران نمی‌دانند را از دست داده‌اند. از طرف دیگر به‌خاطر رشد رسانه‌ها، با مردمی مواجه هستیم که مطالبات خود را بدون نیاز به کانسپت‌های زبانی جست‌وجو می‌کنند.

دیدگاهتان را بنویسید