روزنامه دنیای اقتصاد نوشت:

🔹کلید ازدواج در ایران، در قفل بازار مسکن، گیر کرده و حرکت نمی‌کند.

🔹آمار رسمی درباره میزان ازدواج در کشور طی سال ۱۴۰۱ و بررسی «دنیای‌اقتصاد» از روند سالانه ازدواج‌ها نشان می‌دهد، سال گذشته کمترین تعداد زوج جدید، دست‌کم از سال ۹۰ به بعد، شکل گرفت؛ کمی بیش‌از ۵۰۰ هزار زوج.

🔹همچنین پارسال، میزان زاد و ولد نیز کمترین تعداد از ابتدای دهه ۹۰ بوده است؛ یک میلیون ولادت.

🔹تغییرات نبض ازدواج و نبض فرزندآوری در مقایسه با نبض قیمت مسکن طی ۱۲ سال اخیر مشخص می‌کند، «جهش قیمت مسکن و اجاره‌بها، باعث بی‌میلی افراد به ازدواج و همچنین فرزندآوری» می‌شود.

🔹سال‌های ۹۷ و ۹۸ که قیمت مسکن جهش پیدا کرد، نرخ فرزندآوری با بیشترین کاهش همراه شد.

🔹اکنون نه تنها داده‌های رسمی، اثر مخرب «تورم مسکن و اجاره» بر معادلات جمعیت را تایید می‌کند که پیش‌تر نظرسنجی‌های عمومی مشخص کرده بود، «دو سوم مردم علت فرزندنیاوری را هزینه‌های مسکن معرفی می‌کنند».

🔹از سال ۹۷، با شروع جهش قیمت مسکن، زوج‌های جدید مجبور به اجاره‌نشینی شدند؛ افزایش تقاضای اجاره خود به جهش اجاره‌بها در سال‌های اخیر منجر شد و در نتیجه، «هزینه زندگی زوج‌ها به صورت غیرعادی سنگین شد».

🔹در چنین شرایطی، از یک‌سو «ترس برای چگونگی جبران ابرهزینه‌ مسکن»، میل به ازدواج را در جامعه کاهش داد و از سوی دیگر، مستاجرهای جوان «فرزند داشتن» را از دستورکارشان خارج کردند تا از پس اجاره‌بها بربیایند.

دیدگاهتان را بنویسید