سریال نسازیم سنگین تریم!
وقتی که ساخت دورهمی هنرمندان از سریال سازی راحت تر است چرا باید درگیر سختی های مسیر سریال سازی شویم!
طبیعتا در روزگاری که سریال سازی جزء گران ترین و مشکل ترین حوزه های برنامه سازی محسوب می شود و برنامه سازان و مدیران برای رساندن محصول به توزیع با سرعت نیاز مند یک اتفاق دم دستی هستند حتما بهتر است به جای ساخت سریال و تولیدات نمایشی به سراغ برنامه های مسابقه طور که به نوعی شو روم هایی از دورهمی برخی سلبریتی ها است برویم که با سرعت بالا بدون سناریو و بدون نگاهی ویژه در تولید با کمترین خلاقیت تولید می شود و عملا بهترین متریال است که بتوان از آن طریق پلتفرم ها را در رقابت به ظاهر بالا نگاه داشت.
در یکی دو سال اخیر مد شده است که برنامه های رئالیتی شو با حضور چهره های محبوب و معروف رسانه تولید می شود و از آنجا که بازیگران و چهره های معروف می توانند با دستمزد بالا و در مدت زمان کوتاه یک اتفاق به ظاهر نمایشی را تجربه کنند گویا مدیران پلتفرم ها و سرمایه گذاران نیز در این مسیر زودتر به نتیجه می رسند و این مسئله آسیبی است که نمی شود آن را نادیده گرفت.
وقتی که رئالیتی شوی جوکر توزیع شد مشخصا با تفکری که روی سناریوی تولیدی آن وجود داشت قابل حدس بود که این تفکر بکر طبیعتا با آزمون و خطای کوتاهی به یک اتفاق موفق تبدیل خواهد شد. در واقع ایده با خودش موفقیت را تا نیمه راه آورده بود وکارگردانی با تدبیری که در سناریو داشت و مدیریت صحنه در کنار استفاده از بازیگران کاربلد سینما و تلویزیون به یک نتیجه مطلوب رسید . اتفاقی که آن قدر راحت نبود که بتوان با هر ایده مندرس یا قصه ای سردستی آن را با هر ترکیبی تجربه کرد و نتیجه گرفت.
[
معمولا در تمام دنیا رئالیتی شوها محصول یک اتاق فکر کاربلد و آشنا به موضوع است و این گونه نیست که مدام در آزمون و خطا تنها با یک نگاه بیزینسی برنامه سازان با جمع کردن چهره های معروف و مشهور در کنار هم و بدون تفکر در کارگردانی و ایده پردازی دقایق مفصلی از دورهمی چند بازیگر را کارگردانی نکرده، تدوین و در اختیار مخاطبی قرار بدهند که برای خرید هر بسته ماهانه از یک پلتفرم عدد قابل توجهی هزینه می کند و به اندازه ای که پول می دهد آش نمی خورد
