شکست سکوت: روایت کارخانه نوآوری آزادی

🔹 شش سال پیش کارخانه نوآوری آزادی را با هدف ایجاد مکانی برای تحقق آرزوها و ایده‌های کارآفرینان جوان کشورم با همراهی خانواده علیزاده و شرکت آما و حمایت معاونت علمی و پارک فناوری پردیس و همراهی اهالی محترم اکوسیستم کارآفرینی ایران بنیان گذاشتیم.

🔹طرح ایجاد اولین کارخانه نوآوری کشور را پی‌ریزی کردیم تا پراکندگی کارآفرینان و استارتاپ‌های نوپای آن‌ها در تهران بزرگ را کاهش دهیم و مانند مثال‌های موفق در کلان‌شهرهای دیگر جهان، با در کنار هم قرار گرفتن کارآفرینان، مربیان، سرمایه‌گذاران و حامیان اکوسیستم امکان موفقیت آن‌ها افزایش یابد.

🔹 آرزوی ما تبدیل کردن «جاده مخصوص» به «سیلیکون‌ولی» ایران بود. ولی اکنون که کارخانه نوآوری به نماد کارآفرینی کشور تبدیل شده، با خطر خاموشی روبروست! مسلم است که خاموش شدن این چراغ، کارآفرینی را از بین نمی‌برد ولی تحقق این امر قدمی دیگر در ایجاد ناامیدی و تشویق به مهاجرت کارآفرینان کشورمان به سوی کشورهای منطقه و اقصی نقاط دنیا است.

🔹در آن زمان امکان مالی خرید ملک را نداشتیم و طرح ایجاد اولین کارخانه نوآوری در کشور آنقدر دور از ذهن و ترسناک بود که جذب سرمایه نیز برای آن امکان‌پذیر نبود. از این رو تنها راه ممکن، رهن و اجاره کارخانه برای بلندترین مدتی که مالک حاضر به توافق شد، یعنی ۵ سال بود.

🔹برای کاهش تهدیدها و فشارها، ایجاد امنیت برای کارآفرینان و مراکز نوآوری مستقر در کارخانه و جلوگیری از تعطیل شدن آن، حراست مجموعه به معاونت علمی محول گردید و پذیرفتیم که کارخانه نوآوری به عنوان اولین شعبه پارک فناوری پردیس ادامه راه دهد. در تمام دنیا چنین مراکزی به ابتکار دولت‌ها شکل می‌گیرد و با توان و خلاقیت بخش خصوصی ادامه راه می‌دهد.

🔹ما کارخانه نوآوری را برای ملک‌داری و یا انحصارطلبی راه‌اندازی نکردیم. واقعا مهم نیست که چه کسی این کارخانه را راه‌اندازی کرد. مهم آن است که این مسیر ادامه یابد و چراغ‌های برج نوآوری ایران روشن بماند. تنها راه ادامه این مسیر، مذاکره برد برد بین بخش خصوصی مستقر در کارخانه و شرکت آما به عنوان یک شرکت سهامی عام با ذی‌نفعان متعدد و با احترام به حق مالکیت مبتنی بر قانون است.

🔹بار دیگر عزم جزم کنیم و با توافقی برد برد، چراغ کارخانه نوآوری را روشن نگه داریم. خاموش شدن این چراغ عقب‌گرد و غلبه سیاهی است