دشمنی با ایران در ساختار سیاسی آمریکا جا افتاده است.

سالیوان در سال ۲۰۱۲ پیام‌رسان دولت آمریکا بود و نه تصمیم‌گیر و امروز تصمیم‌ساز است و نه مذاکره‌کننده.

🔹راب مالی و وزارت امور خارجه گزینه‌های مختلفی را در اختیار کاخ سفید قرار می‌دادند و تصمیم‌گیر نهایی از ابتدای کار هم، کاخ سفید بود و آقای مالی بدون رضایت کاخ سفید نه می‌توانستند پیشنهادی به ایران بدهند و نه هیچ رویکردی را می‌توانستند اتخاذ کنند.

🔹مذاکراتی که میان ایران و آمریکا به‌صورت غیرمستقیم در عمان صورت گرفته، در خصوص یک تفاهم است و این تفاهم در کمینه آن چیزی است که در دیپلماسی قابل تصور است و تنها در خصوص حفظ وضع موجود و نه حتی بهبود آن است و فقط برای جلوگیری از وخیم شدن شرایط است.

🔹اگر ایران حاضر به مذاکره مستقیم با ایالات متحده بود از حضور شخصی که نسبت به مسائل آگاه بود مانند آقای مالی و از غرض‌هایی که بسیاری دیگر از سیاستمداران آمریکایی نسبت به ایران دارند برخوردار نبود، شاید نقش آقای مالی در روند تصمیم‌سازی می‌توانست نقش مهم‌تری باشد اما با توجه به اینکه مذاکره مستقیمی غیر از دیداری که ایشان با آقای ایروانی داشت صورت نگرفته است، معتقدم حتی از این پتانسیل بالقوه استفاده نشد.

دیدگاهتان را بنویسید