فرمول سید حسین موسویان برای موفقیت مذاکرات ایران و آمریکا
گزارش‌ها حاکی از آن است که دور چهارم مذاکرات هسته‌ای میان ایران و آمریکا قرار است آخر هفته‌ی جاری در عمان برگزار شود. سه دور پیشین مذاکرات که در ماه گذشته در مسقط و رم انجام شد، سازنده به نظر می‌رسید و دو طرف را به مواضع مشترک نزدیک‌تر کرد.
فرمول سید حسین موسویان برای موفقیت مذاکرات ایران و آمریکا فرمول سید حسین موسویان برای موفقیت مذاکرات ایران و آمریکا
سید حسین موسویان در «میدل ایست‌ای» نوشت: گزارش‌ها حاکی از آن است که دور چهارم مذاکرات هسته‌ای میان ایران و آمریکا قرار است آخر هفته‌ی جاری در عمان برگزار شود. سه دور پیشین مذاکرات که در ماه گذشته در مسقط و رم انجام شد، سازنده به نظر می‌رسید و دو طرف را به مواضع مشترک نزدیک‌تر کرد.
بیشتر بخوانید
موسویان، مذاکره‌کننده پیشین ایران: در شرایط فعلی شانس توافق حدود ۶۰ درصد است، نه ۱۰۰ درصد؛ زیرا وقتی وارد جزئیات فنی شوند، مشکلات زیادی در مذاکره بروز می‌کند/ تهدید‌های اسرائیل جهت تشدید فشار بر روی مذاکره‌کنندگان آمریکایی و ایرانی است
موسویان، مذاکره‌کننده پیشین ایران: در شرایط فعلی شانس توافق حدود ۶۰ درصد است، نه ۱۰۰ درصد؛ زیرا وقتی وارد جزئیات فنی شوند، مشکلات زیادی در مذاکره بروز می‌کند/ تهدید‌های اسرائیل جهت تشدید فشار بر روی مذاکره‌کنندگان آمریکایی و ایرانی است
سید حسین موسویان، دیپلمات پیشین ایران گفت: ایران دنبال رفع تحریم وآمریکا خواهان تضمین عدم ساخت بمب هسته‌ای ایران است. ترامپ دنبال جنگ نیست و تهدیدات اسرائیل در مورد حمله نظامی نیز یک بلوف توخالی است.
به گزارش انتخاب، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، ابراز اطمینان کرده است که «توافقی حاصل خواهد شد»، و اظهار داشته که بازرسی‌های تقویت‌شده می‌توانند مانع از دستیابی ایران به بمب اتمی شوند. او گفت: باید ده برابر راستی‌آزمایی شود.
این رویکرد و پیشرفت مذاکرات، خشم اسرائیل را برانگیخته، به‌طوری‌که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر این رژیم، اعلام کرده تنها «مدل لیبی» قابل قبول است – مدلی که منجر به برچیدن کامل برنامه هسته‌ای و سپس دخالت نظامی و نابودی آن کشور شد.
روزنامه واشنگتن پست گزارش داده است که یکی از دلایل برکناری مشاور امنیت ملی ترامپ، مایکل والتز، گفت‌وگوی او با نتانیاهو درباره سناریو‌های احتمالی حمله نظامی به ایران بوده است.
فقط با ۷۹ هزار تومان، آموزش مورد علاقه‌ات را دریافت کن!
تبلیغ
فقط با ۷۹ هزار تومان، آموزش مورد علاقه‌ات را دریافت کن!
مشاهده
yn-ad
در همین حال، مارکو روبیو، وزیر خارجه آمریکا، هفته گذشته در یک مصاحبه تلویزیونی گفت که ایران «تنها کشور غیرهسته‌ای در جهان است که اورانیوم غنی می‌کند» و بنابراین باید برنامه‌اش را کنار بگذارد. ترامپ نیز خواستار «برچیدن کامل» برنامه هسته‌ای ایران شد و استدلال کرده است که ایران «آن‌قدر نفت دارد که نیازی به انرژی هسته‌ای ندارد».
با توجه به آشفتگی‌های سیاسی کنونی در واشنگتن، به‌نظر می‌رسد شانس ترامپ برای دستیابی به توافق هسته‌ای با ایران رو به کاهش است و تمامی مسیر‌های آشتی احتمالی در حال بسته شدن هستند.
با این حال، او هنوز یک فرصت تاریخی در اختیار دارد – فرصتی که می‌تواند تضمین کند ایران هرگز به بمب هسته‌ای دست نیابد و راه را برای بهبود روابط میان تهران و واشنگتن هموار سازد. تحقق چنین نتیجه‌ای مستلزم درک واقع‌بینانه از چهار واقعیت بنیادین است:
ضرورت اصلاح چهار اشتباه آمریکا در مورد تأسیسات غنی‌سازی
اول، هر توافق هسته‌ای باید بر پایه پیمان عدم اشاعه سلاح‌های هسته‌ای (NPT) باشد. ماده چهار این پیمان، «حق انکارناپذیر همه طرف‌های عضو برای توسعه تحقیق، تولید و استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای بدون تبعیض» را به رسمیت می‌شناسد و بیان می‌کند که تمامی طرف‌ها متعهد به تسهیل تبادل تجهیزات، مواد، و اطلاعات علمی و فنی برای استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای هستند.
دوم، کشور‌های غیردارنده بمب هسته‌ای متعددی که عضو NPT هستند – از جمله ژاپن، برزیل و آلمان – دارای تأسیسات غنی‌سازی هستند.
سوم، این خود آمریکا بود که پیش از انقلاب ۱۳۵۷ بنیان‌های صنعت هسته‌ای ایران را گذاشت؛ در آن زمان، شاه چشم‌انداز ساخت ۲۰ نیروگاه هسته‌ای تا سال ۱۹۹۴ را در نظر داشت. بنابراین، این استدلال که ذخایر نفتی ایران نیاز به انرژی هسته‌ای را منتفی می‌کند، نادرست است.
به‌ویژه آن‌که امارات متحده عربی – یکی از متحدان آمریکا و تولیدکنندگان بزرگ نفت – با جمعیتی حدود یک‌دهم ایران، چهار راکتور هسته‌ای فعال دارد، در حالی که ایران تنها یک راکتور دارد. همچنین آمریکا در حال مذاکره با عربستان سعودی برای ایجاد صنعت غنی‌سازی هسته‌ای است، در حالی که این کشور نیز از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان نفت جهان است.
چهارم، در نهایت، در پاسخ به پیشنهاد روبیو مبنی بر واردات سوخت هسته‌ای: من در مذاکرات هسته‌ای با کشور‌های اروپایی در اواخر دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰ حضور داشتم. در آن دوران، ایران آماده بود که از برنامه‌های گسترده هسته‌ای شاه صرف‌نظر کند و غنی‌سازی را کنار بگذارد، مشروط بر آن‌که آمریکا سوخت راکتور‌ها را تأمین کند و کشور‌های اروپایی به تعهدات قبل از انقلاب خود در تأمین راکتور و سوخت عمل کنند. اما آمریکا این پیشنهاد را رد کرد و ایران را به سمت خودکفایی در تولید سوخت هسته‌ای سوق داد.
