متولی ورزش همگانی و عمومی کیست؟

مرتضی زبردست

ورزش برای همه اعم از دختر و پسر، مرد و زن و حتی سالمندان نیز نه تنها لازم و ضروری بلکه متضمن سلامتی و زندگی مفید آن هاست.
با نگاهی سطحی و گذرا به مطبوعات و رسانه های گروهی به این نتیجه می رسیم که اهم حساسیت متوجه ورزش قهرمانی و حاشیه های بعضا مخرب آن بوده و کمتر شاهد این پرسش بودیم که جایگاه ورزش عمومی و همگانی کجاست و متولیان آن چه کسانی هستند؟
اشتباه نکنیم ورزش دیم و بدون برنامه و انگیزه نمی تواند خلأ ورزش همگانی را پُر کند و از سوی دیگر اجاره سنگین سالن های ورزشی و زمین های تقریبآ مناسب چمن مصنوعی نیز در توان قشر ضعیف و حتی متوسط جامعه هم نیست و لازم است در عمل فکری عاجل به این معضل داشت مثل گرانی های روز افزون ملک و املا‌‌ک و اجاره بهای سر به فلک کشیده مسکن که همه از فشار آن می نالند و هیچ گوش شنوایی هم به این درد خانمان سوز نیست، قطعآ به یاد داریم یکی از شعارهای امیدوار کننده جناب آقای دکتر ابراهیم رئیسی، ریاست محترم جمهوری کشورمان، ساخت سالانه یک میلیون مسکن بود که هنوز بعد از دو سال کلنگ اولین مجموعه آن هم به زمین نخورده است.
ورزش عمومی و همگانی نیز برغم همه توصیه ها و یادآوری ها تا این جای کار بی سر و سامان بوده و متولی مشخصی ندارد و اگر هم داشته نمود آن عینی و فعال نیست، شاید در کنار وزارت ورزش و جوانان لازم است وزارت ورزش پیرمردان و پیرزنان را نیز شکل داد تا از ترافیک بیماران در بیمارستان های دولتی جلوگیری شود.
ناگفته نماند در اغلب کشورهای پیشرفته جهان شهرداری ها نیز به عناوین مختلف به مدد شهروندان آمده و با ترتیب دادن مسابقه های متعدد در رشته های مختلف خصوصآ سالمندان را به ورزش ترغیب و تشویق می کنند که متاسفانه شهردار تهران بزرگ به این نیازها توجه چندانی ندارد.
فراموش نکنیم همین ۹۰ دقیقه ورزش اجاره ای چه اثرات مثبتی در زندگی افراد و دغدغه های فکری آنان دارد، کسی که ساعت ۶ صبح روزهای بهاری اردیبهشت ماه شال و کلاه کرده و راهی محل تمرین می شود بعد از ‌کمی جست و خیز و بالا و پائین پریدن وقتی به منزل رسیده و دوش آب ولرم می گیرد با همه وجود حالت خلسه را تجربه می کند که خود عالمی دارد.
و کلام آخر این که باید قدرشناس عاشقان و مروجان راستین ورزش در جای، جای کشورمان باشیم که غیر از خود به سلامت و شادابی دیگران نیز اهمیت می دهند، دکتر فرداد دلیری، یکی از مسوولان بلند پایه خانواده صنعت نمونه بارز این حامیان فرهیخته و بدون ادعای ورزش است.