مرتضی زبردست

مباحث والیبال و مشخصا انتخاب رئیس جدید فدراسیون و گزینش سرمربی آینده تیم ملی طی ماه های اخیر همه گیر شده و هر یک از اعضای خانواده بزرگ این رشته سابقا موفق در خصوص آن اظهار نظر می کنند.
والیبال در کشور ما طرفداران بسیاری داشته و قدیمی های ورزش، جذابیت های مسابقه های آموزشگاهی این رشته که بزرگان بسیاری را به تیم های باشگاهی و ملی معرفی کرد فراموش نمی کنند.
آن بزرگان که بعضی از آنان هنوز در قید حیات هستند و برخی سال هاست در دل خاک آرمیده اند نقش مهمی در معرفی این رشته در میادین و مجامع بین المللی داشته که اشاره به ریز آن مورد بحث امروز ما نیست.
و اما والیبال بعد از انقلاب هم ویژگی‌ها ی خود را حفظ کرد و حتی جنگ هشت ساله نیز با همه آسیب هایی که به کُل کشور رساند حرکت ورزش را حداقل در تهران متوقف نکرد، مسابقه های والیبال نیز نه مثل جام پاسارگاد سابق ولی به هر شکل جریان داشت.
بعد از پایان جنگ و در آغاز دوره سازندگی، شادروان محمدرضا یزدانی خرم با حکم مرحوم حسن غفوری فرد، رئیس وقت سازمان تربیت بدنی به ریاست فدراسیون والیبال منصوب شد.
رئیس تازه وارد به عرصه والیبال، قبل از قبول این مسوولیت در شرکت پارس خودرو به عنوان مدیر عامل و پس از آن در دخانیات با سمت قائم مقام دو دوره مدیریتی متفاوت را پشت سر گذاشته و در این زمینه هم سرد و گرم چشیده شده بود با این توضیح که در دخانیات بانی احیای دوباره تیم والیبال این مجموعه و راضی کردن حسن کُرد، یکی از اسطوره های والیبال قبل از انقلاب به عنوان سرمربی تیم نیز از اقدامات مؤثر او به شمار می رفت.
خاصیت مهم مدیریت مرحوم یزدانی خرّم، مردم داری و از آن مهم تر حمایتی بود که از سوی همکاران او در مدیریت ارشد بنیاد مستضعفان می شد و این شاه بیت مطلب پیش روی در مورد انتخاب رئیس جدید فدراسیون والیبال است، شرط عقل می گوید که از چاله امروز والیبال نباید به قعر چاه فردا سقوط کنیم.
فراموش نکنیم که هزینه های زندگی در سال ۱۳۶۸ با مخارج امروز تفاوت تعجب آور دارد، درست است بودجه آن روز فدراسیون ها با حق السهم امروز آن ها از وزارت ورزش و جوانان همچنین کمیته ملی المپیک تغییر و اضافه شده اما به هیچ وجه توازنی بین دریافت ها و هزینه های امروز نیست و لذا با این حساب و کتاب ساده، انتخاب اصلح برای ریاست فدراسیون والیبال نمی تواند صرفآ مدیر ورزشی شایسته باشد.

دیدگاهتان را بنویسید