🔹 آنچه در این بازه زمانی انتقادها از مسابقات داخلی را دوچندان کرده، کیفیت و طراوت بسیار زیاد اغلب مسابقات خارجی است.

🔹 تیم‌ها طوری بی‌محابا و هجومی بازی می‌کنند که انگار تازه هفته اول است و یک فصل کامل برای جبران مافات فرصت دارند.

🔹 تازه این اتفاقات در لیگ‌هایی رخ می‌دهد که جوایز و منافع تیم‌های برتر در آن به ده‌ها میلیون دلار می‌رسد، اما نمی‌بینیم که تیم‌ها دنبال بازی اقتصادی و کسب نتیجه به هر قیمتی باشند.

🔹 آنگاه در لیگ ایران که جایزه تیم قهرمان «صفر» ریال است، بزرگ‌ترین باشگاه‌های مملکت طوری نود دقیقه کامل دفاع می‌کنند، زیر توپ می‌زنند و روی زمین می‌خوابند که انگار اگر گل بخورند، بعد از سوت پایان مسابقه گردن تک‌تک آنها زیر گیوتین خواهد رفت!

🔹 یکشنبه‌شب دو تیم لیورپول و تاتنهام به مصاف هم رفتند و ۹۰ دقیقه دیوانه‌وار از شور و هیجان رقابت را برای ناظران در سراسر جهان به نمایش گذاشتند.

🔹 این مسابقه مجموعا ۳۶ شوت به سمت دروازه داشته که ۱۹ تا از آنها داخل چارچوب بوده.

🔹 آیا مسابقات اروپایی‌ها حساس نیست؟ آیا لیگ‌شان ارزش ندارد؟ پس چرا با این حجم انبوه از جسارت و شجاعت به سمت دروازه هم یورش می‌برند و لحظه لحظه بازی را برای مردم جذاب می‌کنند؟

🔹 دلیلش این است که امروز فوتبال به یک تجارت بزرگ تبدیل شده؛ اگر بازی‌ها ضعیف و کم‌رمق باشد، در دراز مدت مردم به آن پشت خواهند کرد و بیزینس کل اهالی این حوزه به خطر می‌افتد.

🔹 هواداران این همه پول نمی‌دهند و وقت نمی‌گذارند که بروند ورزشگاه، نود دقیقه زیر توپ زدن و وقت‌کشی و داد و فریادهای مربیان لب خط را ببینند و آخرش بدون تماشای گل به خانه برگردند. دوره صفر-صفر خیلی وقت است سر آمده است.

🔹 می‌دانیم که در فوتبال در ایران اغلب تیم‌ها به شیر دولت وصل هستند و هر جوری بازی کنند بودجه‌شان محفوظ است.

🔹 ناچاریم لااقل به رفقا یادآوری کنیم که ارائه فوتبال زیبا، تمیز و جوانمردانه می‌تواند به تعبیری «حق‌الناس» باشد. شما مستقیم و غیرمستقیم دارید از جیب این مردم پول برمی‌دارید و موظف هستید طوری بازی و رفتار کنید که آنها راضی باشند.

دیدگاهتان را بنویسید