پناهیان و داستان های فانتزی اش از صدر اسلام تا پانزده خرداد ۴۲

✍️سید عبدالجواد موسوی

🔹پناهیان در سال های اخیر اصرار عجیبی دارد بر این که کلماتی مثل رحمت و مهربانی و لطف و اخلاق از دایره فرهنگ ایرانی- اسلامی زدوده شود و سیمای پیامبر اسلام و امام اول شیعیان در قدرت و اقتدار و قهر و در یک کلام خشونت خلاصه شود.

🔹این حرف ها را هم در لفافه نمی گوید. خیلی صریح و بی پروا و بی تعارف. البته گاهی برای این که به سخنانش رنگ و بوی فاضلانه بدهد کمی این در و آن در می زند اما مخلص کلام همین چیزی است که خدمتتان عرض کردم.

🔹دسته‌گل آخری هم که به آب داده همین چیزی است که همگان شنیده‌اند. علنا و در یک برنامه زنده تلویزیونی پیامبر اسلام (ص) را گوشت‌تلخ می‌خواند و علی (ع) را فردی خشن، تا تتمه اعتقادات این مردم بی‌پناه را که به اندازه کافی بر اثر کوشش‌های شبانه‌روزی پناهیان و امثال او از خدا و پیغمبر گریزان شده‌اند بر باد دهد.

🔹 البته مریدان پناهیان برای رفع‌ و رجوع این گاف آخری بلافاصله دست‌به‌کار شده‌اند و راه افتاده‌اند که بله اگر درست شنیده باشید حضرت استادی این صفت را برای سخت‌گیری ایشان در حراست از بیت‌المال به کار برده‌اند.