دنیای اقتصاد نوشت:

🔹با ورود سه خودروی برقی به کشور، طلسم حضور برقی ها رسما شکسته شد.

🔹حال باید دید سیاستگذار خودرو همانطور که واردکنندگان را مجاب به ورود این نوع خودروها کرده، بخش تقاضا را نیز می تواند به خرید برقی ها راضی کند.

🔹بود زیرساخت و ایستگاه های شارژ، ثبت نام کنندگان در سامانه یکپارچه را نسبت به خرید برقی ها دچار تردید کرده است.

🔹از سوی دیگر متقاضیان خودروهای برقی در بخش عمومی همچون تاکسی نیز به دلیل قیمت بالا و عدم تخصیص یارانه دولتی انگیزه ای برای خرید ندارند.

🔹در این بین واردکنندگان خودرو که محصولات احتراقی آن ها با تقاضای بالایی روبروست، از سمت تقاضا نگرانی هایی دارند، نگرانی از عدم تمایل متقاضیان به خرید برقی ها.

🔹در این بین، این سوال مطرح است که آیا اول باید زیرساخت ها مهیا باشد و بعد تولید و ورود برقی ها توسعه یابد و یا بالعکس، اول برقی ها به بازار ورود کنند و بعد زیرساخت ها کم کم شکل بگیرد؟

🔹طبق برآوردها اگر در ۸ کلانشهر کشور نسبت به ایستگاه شارژ اقدام شود برای ۱۲۰ هزار دستگاه خودروی برقی، ۴۰ هزار دستگاه اتوبوس برقی و همچنین ۴۰۰ هزار موتورسیکلت برقی، بطور تقریبی بین ۲۰ تا ۲۴ میلیون دلار سرمایه گذاری نیاز است.

🔹این در شرایطی است که در همه جای دنیا سرمایه گذاری اولیه با دولت است اما در ایران انگیزه ای در این زمینه دیده نمی شود.

دیدگاهتان را بنویسید