ادامه قلدری و لجبازی صداوسیما با ورزش ایران/ جبلی علیه قانون مصوب مجلس: حق‌پخش را باید دولت بدهد!
اگر قرار بود دولت مبلغ حق پخش را مستقل در بودجه کشور به باشگاه‌ها و فدراسیون‌ها بدهد، چه نیازی به تصویب و ابلاغ قانون از سوی مجلس و مکلف کردن صداوسیما بود؟ جبلی تلویحا از پرداخت این رقم شانه خالی کرده تا برای درآمد تبلیغاتی هنگفت سیما شریک پیدا نشود.
ادامه قلدری و لجبازی صداوسیما با ورزش ایران/ جبلی علیه قانون مصوب مجلس: حق‌پخش را باید دولت بدهد!
رئیس سازمان صداوسیما به قانون مجلس شورای اسلامی و فرصت شش ماهه برای تدوین آیین نامه پرداخت حق پخش به باشگاه‌ها و ذی‌نفعان، واکنش عجیبی نشان داد.
جبلی، رئیس سازمان صداوسیما در نخستین اظهارنظر در مورد پرداخت حق پخش به باشگاه‌ها و فدراسیون‌ها که زیر بار سنگین مخارج تیم‌داری و دستمزد بازیکن و مربی و اردوها و هزینه سفرهای خارجی هستند، ضمن تکرار تعارفات تکراری و بی حاصل قبلی گفت: حق پخش مسابقات ورزشی باید مشخص شده و دولت تامین کند تا صدا و سیما در اختیار فدراسیون ها قرار بدهد!
این ادعای جبلی در حالی است که مجلس با رد راهوار صداوسیما، مقرر کرده حق پخش مسابقات ورزشی از محل درآمد تبلیغات رسانه ملی ـ که در خلال پخش زنده رقابت های ورزشی به دست می آید ـ پرداخت شود.
به این ترتیب رئیس رسانه ملی، بار دیگر مقابل پرداخت حق مسلم باشگاه ها ایستاده و با قلدری به نحوی دیگر با پرداخت آن مخالفت کرد. اگر قرار بود دولت مبلغی به عنوان حق پخش به باشگاه‌ها و فدراسیون ها بدهد، چه نیازی به تصویب و ابلاغ قانون از سوی مجلس و مکلف کردن صداوسیما بود؟
به نظر می‌رسد جبلی هم راه فرافکنی را در پیش گرفته و تلویحا اعلام کرده که حتی در جلسات تخصصی تعیین رقم حق پخش نیز حضوری موثر و جدی پیدا نخواهد کرد و احتمالا این کار هم وظیفه دولت است!
با این ترفند می‌توان پیش بینی کرد، سرنوشت قانون جدید مجلس هم با وقت کشی و اتلاف زمان از سوی مدیران، به لیگ برتر بیست‌وسوم فوتبال و بحران مالی تیم ها و فدراسیون ها قد نمی‌دهد.
تا حالا مشکل، نبود قانون بود و نمایندگان صداوسیما مدعی بودند که قانونی جامع و روشنی برای پرداخت حق پخش تلویزیونی و رادیویی ندارند؛ اما حالا که نمایندگان مجلس این خلأ را هم با فشار وزارت ورزش و رسانه ها و افکارعمومی پر کردند، مسیر بهانه جویی رسانه میلی تغییر کرده و آنها عزمی برای دادن حق ورزشکاران و ورزش حرفه‌ای که ساعات طولانی برنامه های پربیننده صداوسیما را پر کرده، ندارند.
جالب اینکه همین صداوسیما برای خرید حق پخش زنده رویدادهای ورزشی خارجی، اعداد و ارقام نجومی به شبکه های بین المللی پرداخت می‌کند. این تناقض آشکار در عملکرد داخلی و خارجی رادیو تلویزیون حکومتی ایران و لجبازی همه روسای این سازمان، قطعا ریشه در بدنه این رسانه دارد که حاضر نیست چنین لقمه چربی که درآمد تبلیغاتی هنگفتی به سمت جام جم سرازیر می‌کند، با صاحب و تولیدکننده اصلی‌اش شریک شود.
