کدام صبر استراتژیک؟
✍🏻احمد زیدآبادی
🔹گویا سعید زیباکلام پرسیده است: “آیا این “صبر راهبردی” پایانی هم دارد؟ اگر دارد، آنجا کجاست؟ و اگر ندارد، این چه سیاست رسوا و حیثیتبرباددهی است؟”
🔹واقعیت این است که افرادی مانند آقای سعید زیباکلام، مسئله را مقداری وارونه می‌بینند. از منظر اسرائیل تمام حوادثی که پیرامون آن می‌گذرد از تجهیز نظامی حماس و جهاد اسلامی و حزب‌الله و انصارالله و حشدالشعبی گرفته تا عملیات 7 اکتبر همه‌اش زیر سر جمهوری اسلامی است تا “دولت عبری” را بی‌ثبات و در صورت امکان نابود کند.
🔹 از نگاه اسرائیل و برخی متحدانش، جمهوری اسلامی تمام قد اما زیرکانه و غیرمستقیم، خود را درگیر تضعیف و یا نابودی اسرائیل کرده و هیچ نوع “صبر” چه راهبردی و چه غیرراهبردی در کار آن دیده نمی‌شود!
🔹از این زوایه، توصیف آقای زیباکلام از رفتار جمهوری اسلامی در برابر اسرائیل به “صبر راهبردی بی‌پایان” یا ناشی از عدم آشنایی وی با تحولات منطقه است و یا ابراز علاقه برای ورود به جنگ مستقیم و تمام‌عیار که آن هم جز نابودی بخش بزرگی از منطقه از جمله ایران حاصلی ندارد!
